Sunday, March 27, 2011

ေရးေတာ့အမွန္

ေရးေတာ့အမွန္

ဟိုတစ္ေလာက စာနယ္ဇင္း စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ စာေရးဆရာမ်ားကို စာမူခတိုးေပးေရးအတြက္ ေရးၾကတာ ဖတ္လိုက္ရသည္။ အားတက္သေရာ ၀ိုင္းၿပီးေရးၾက၊ ေျပာၾက၊ ေဆြးေႏြးၾကတာ ေပ်ာ္စရာႀကီး ျဖစ္၏။

     သို႕ရာတြင္ စာနယ္ဇင္း ထုတ္ေ၀သူေတြဘက္ကေတာ့ စာမူခတိုးေပးေရးအတြက္ ဘယ္လိုစီစဥ္ ထားပါတယ္ ၊ ဘယ္လိုစိတ္ကူးရွိပါတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး တံု႕ျပန္မႈနည္းပါးတာကိုေတာ့ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရ၏။ (ကိုယ့္အသိစိတ္ဓါတ္ႏွင့္ကိုယ္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ စာမူခ တိုးေပးၾကရွာေသာ စာနယ္ဇင္းအခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ အားနာပါရဲ႕။)

       သတင္းစာထဲက လူထုေအာ္သံ အခန္းမွာ ပါတတ္သည့္ “ လမ္းထိပ္က အမိႈက္ပံု ဖယ္ရွားေပးပါ ” ဆိုေသာ ေတာင္းဆိုမႈမ်ဳိဳးကိုေတာင္ “ လမ္းထိပ္က အမိႈက္ပံု ဖယ္ရွားၿပီးျဖစ္ ” ဆိုတာမ်ိဳး ဂရုတစိုက္ ေျဖရွင္းတတ္ပါေသးသည္။
       ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတာကေတာ့ တကယ္လို႕သာ ခုလို စာမူခႏႈန္းထားနဲ႕ပဲ ဆက္ၿပီး စခန္းသြားေနၾကတယ္ဆိုရင္ စာမူခေလးကိုသာ အားျပဳၿပီး အသက္ဆက္ေနရရွာေသာ စာေရးဆရာမ်ား ခမ်ာ လာမည့္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း လုပ္ကိုင္စားေသာက္ ေနၾကရတာကို ေတြ႕ေကာင္း ေတြ႕ျမင္ရလိမ့္မည္။

(၁)

      ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္သို႕ ဟိုင္းလတ္ကားတစ္စီး ထိုးစိုက္လာ၏။ ေန႕လယ္ပိုင္းမို႕ ခရီးသည္ နည္းနည္းပါးေနသည္။ စပါယ္ယာက ေအာ္ဟစ္ၿပီး လူေခၚလိုက္၏။

       “ ရန္ကုန္....ရန္ကုန္ ၊ မဂၤလာေစ်း၊ ဆူးေလ၊ လာ...ညီမေလး ျဖည္းျဖည္းတက္၊ ျခင္းေတာင္း အစ္ကို ကိုင္ေပးထားမယ္၊ ဟိုအေဒၚႀကီး တည့္တည့္ထိုင္ပါဗ်ာ၊ တေစာင္းႀကီး လုပ္မေနနဲ႕၊ ေဘးတန္း ခုႏွစ္ေယာက္ရတယ္၊ ခက္တာပဲ၊ ခဏေလး ဆရာေရ....၊ တစ္ေယာက္လိုက္ဦးမယ္၊ ေၾသာ္....ဟုတ္ကဲ့၊ မာမူလဲ လိုက္မယ္၊ ခ်န္မထားနဲ႕လား၊ လာ...သြက္သြက္ကေလး”

       “ ေဟ့ေကာင္ ေနာင္၀င္းထြန္း၊ အတြယ္အတာ စြပ္တင္မေနနဲ႕ေနာ္၊ ေရွ႕မွာ လွည့္ကင္းရွိတယ္ ” 

 ေရွ႕ခန္းမွ ဒရိုင္ဘာ မင္းခိုင္ဦးက အင္တာကြန္းမွ လွမ္းေအာ္သည္။

    (၁)

       ေျခစြယ္ငုတ္တာကို ေဖာ္ရတာ အလြန္သတိထားရသည္။ နာသြားလွ်င္ ေဖာက္သည္ပ်က္မွာ စိုးရသည္။ တကယ္ေတာ့ သူက ဓားကိုင္ကၽြမ္းက်င္ၿပီးသား။ လုပ္ရာ ကိုင္ရာမွာလည္း သန္႕ရွင္းသည္။ ေျခမႏွင့္ေျခသည္းကို အရက္ျပန္ရႊဲရႊဲစြတ္ၿပီးမွ လုပ္ငန္းစသည္။ ကိရိယာေတြကိုလည္း မီးျဖင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ ကင္ေသးသည္။ မၾကာခင္မွာပင္ စူး၀င္ေနေသာ ေျခစြယ္ကိုေဖာ္ၿပီး လွီးထုတ္ပစ္လိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ ေဆးရည္တို႕ထားေသာ ဂြမ္းစျဖင့္ အုပ္ေပးလိုက္သည္။

       ေဖာက္သည္ႀကီးသည္ ေက်နပ္သြားဟန္ျဖင့္ ေငြငါးဆယ္တန္ တစ္ရြက္လွမ္းေပးသည္။ လာေနက် ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႕နာမည္ကိုေတာင္ သိေနသည္။

       “ တစ္ခ်ိန္လံုး စူးၿပီး နာေနတာဗ်ာ၊ အခုပဲ ေနသာထိုင္သာ ရွိသြားေတာ့တယ္၊ ေက်းဇူးပဲဗ်ာ၊ ကိုေဖျမင့္၊ အင္း.....ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ဇိမ္ခံလိုက္ဦးမွပါပဲ ”

       ဟု ေျပာၿပီး နားဖာကေလာ္သည့္ ကီ၀ီဆီ ေလွ်ာက္သြားသည္။ ေမာင္ေသြးသစ္ကေတာ့ တရုတ္ႀကီးတစ္ေယာက္ကို ဇက္ေၾကာဆြဲ၊ ႏွိပ္နယ္။

(၃)

       ၿမိဳ႕ပတ္ရထားေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းသည္ေတြ ေျခခ်င္းလိမ္ေန၏။ ခရီးသည္တို႕၏ ၀ယ္လိုအားႏွင့္ အခ်ိဳးခ်ၾကည့္ွလွ်င္ ေစ်းသည္အေရ အတြက္ကေတာင္ မ်ားေနသလားထင္ရ၏။ သည္အထဲက တစ္ေယာက္ေသာ္ကား.....

       “ လ်က္ဆားေနာ္ လ်က္ဆား၊ ဆရာႀကီး ဦးေမာင္ေမာင္ကိုယ္တိုင္ ေဖာ္စပ္တဲ့ လင္းယုန္တံဆိပ္ အစာေၾကလ်က္ဆား၊ ဟစ္တလာေတာင္ ေမတၱာပြားရတဲ့ လ်က္ဆား၊ ေခ်ေဂြဗားရားေတာင္ ေလေၾကေအာင္ စားရတဲ့လ်က္ဆား ”

       သူက အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္ ေအာ္ေသာ္လည္း ၀ယ္မည့္သူ မရွိ။ သူ႕လိုပင္ ေစ်းေရာင္းသူ တစ္ဦးေဘးမွာ လာရပ္ၿပီး ေမးသည္။

       “ ဘယ္လိုလဲ ကိုေအာင္ေဆြ ေရာင္းေကာင္းရဲ႕လား”

       “ မေကာင္းပါဘူး၊ ကိုျမတ္ေဆြရာ၊ ခင္ဗ်ားေကာ ဘယ္လိုလဲ ” 

       “ ဒီလိုပါပဲ၊ အာေပါက္ေအာင္ ေအာ္မွ တန္ကာက်တယ္၊ ကဲ.....သြားဦးမယ္ ကိုေအာင္ေဆြ ”

ကိုျမတ္ေဆြကလည္း ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္သြားသည္။ ႏႈတ္မွလည္း သူ႕ေရာင္းကုန္ကို ေအာ္ဟစ္ ေၾကၿငာသြား၏။

       “ တနလၤာ သားသမီးေတြ ထီေပါက္ကိန္း ရွိတယ္တဲ့၊ အပ်ိဳႀကီးေတြ ကေလးမရႏိုင္ဘူးဆိုပဲ၊ လာၿပီေနာ္ လာၿပီ ၊ ေဟာဒီမွာ ဆရာရွမ္းေဗဒင္ ေဟာစာတမ္းေတြ ”

(၄)

“ ဟုတ္မွလဲ လုပ္စမ္းပါ ေမာင္ေမာက္ရာ ”

“ မပိုင္ပဲ ေျပာပါ့မလား ကိုေဇာ္ေနာင္ရယ္၊ ဒီတစ္ခါ က်ိန္းေသပါဗ် ” 

“က်ိန္းေသေပါင္းက မ်ားေနၿပီ၊ ဟိုတစ္ခါလဲ ပြဲသိမ္းပဲ ဆိုလို႕ ေအာလိုက္တာ အံုနာခေတာင္ ေပးစရာမရွိဘဲ ျဖစ္သြားရေသးတယ္၊ ဒီတစ္ခါေကာ ဘယ္သူေပးတာလဲ ” 

“ ဘိုးေတာ္ ဆရာေအာင္ပြင့္ေပးတာ ၊ တည့္တည့္ႀကီးေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာပဲ ပဲႀကီးေလွာ္ေျခာက္ေစ့ကို ညက္ေနေအာင္ ၀ါးစားျပတာ၊ ေျခက္တစ္လံုးကေတာ့ က်ိန္းေသပဲ ” 

“ ကဲ တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ ဒါနဲ႕ပဲ ၿပီးေနတာပဲ၊ အလုပ္ေကာ လုပ္စားၾကဦးမွာလား၊ ဒီေန႕ ဖတ္စ္ဂိတ္ ဘယ္သူလဲ၊ ဒီမွာ ေစ်းေကြ႕သြားခ်င္လို႕တဲ့ ” 

       ဦးသင္းခိုင္ႀကီးက လွမ္းေအာ္သည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ခရီးသည္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္၏။ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္သည္ မသန္းျမင့္ေအာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ရႈံ႕မဲ့သြားၾက၏။ မသန္းျမင့္ေအာင္မွာ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ႏွင့္ အေလးခ်ိန္စီးရံုမွ်မက သူ႕ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ေတာင္းကလည္း တနင့္တပိုးႀကီး။ ၿပီးေတာ့ အခ်င္းခ်င္းေတြပဲဟာဆိုၿပီး ေစ်းဆစ္တတ္ေသးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သူတို႕က မလိုက္ခ်င္။

       “ ဦးသင္းခိုင္ပဲ လိုက္ပို႕လိုက္ပါေတာ့၊ ဒီမွာ ဂြင္ဆင္းကေလးေတြ ျပစရာရွိေသးလို႕ ” ဟု ေမာင္ေမာက္က လွမ္းေျပာသည္။ ဦးသင္းခိုင္က မ်က္ေစာင္းခဲ၍ 

        “ ဟဲဗီးေတြဆိုရင္ င့ါပဲ ခိုင္းေန ” ဟု ဆူေအာင့္ေအာင့္ ေရရႊတ္ရင္း ဆိုက္ကားကို တြန္းထုတ္ သြား၏။ 

(၅) 

       သူသည္ ပင္ကိုက အသားလတ္သူသာ ျဖစ္၏။ ခုေတာ့ ေနပူထဲမွာ ေစ်းေရာာင္းေနရသျဖင့္ အသားေတြ ညိဳညစ္ညစ္ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ သို႕ရာတြင္ ၀မ္းေရးအတြက္မို႕ စိတ္ပ်က္မေနႏိုင္။ သနပ္ခါးဘဲၾကား လိမ္းၿပီး အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္ ေရာင္းရသည္။ သူကား ႏုႏုရည္။

       “ ေရခဲေရ ေအးေအးေလး ေသာက္ခ်င္ရင္ ဒီကိုလာ၊ လင္လိုခ်င္ရင္ ေအာင္ေက်ာ္တိုးဆီသြား၊ အဲ...ဟုတ္ေပါင္ ၊ အိမ္လိုခ်င္ရင္ ၾကည္စိုးထြန္းဆီသြား ”

       “ ခင္ဗ်ားလဲ အိမ္ကလူႀကီးပဲ အျမဲ သတိရေနတာပဲ ”

ေဘးမွ ကြမ္းယာသည္ ေမာင္ေသြးခၽြန္က ေျပာသည္ ၊ ႏုႏုရည္က “ အို ...သတိရတာေပါ့၊ ကိုေအာင္ေက်ာ္တိုး ခဗ်ာ ေရစည္လွည္းတြန္းရတာ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းတယ္ မွတ္သလဲ ”

ေမာင္ေသြးခၽြန္ ရယ္မည္ျပဳၿပီးမွ ရံႈ႕မဲ့သြား၏။ ဗိုက္ကိုႏွိပ္လိုက္ၿပီး 

“ ကၽြန္ေတာ့္ ကြမ္းယာဘန္းကေလး ခဏေလာက္ ၾကည့္ေပးထားစမ္းပါဗ်ာ၊ အေရးထဲ ဗိုက္ကနာလာလို႕ အိမ္သာေျပးလိုက္ဦးမယ္၊ ဒီေန႕ ဘယ္လိုျဖစ္လဲ မသိဘူး၊ သံုးခါရွိၿပီ ”

ေျပာရင္း ခပ္သုတ္သုတ္ လစ္ထြက္သြား၏။ တစ္ဖက္မွာ ထိုင္ေနေသာ စာကေလးေဗဒင္ ဆရာမ မသီတာက......

“ ျဖစ္မွာေပါ့ ၊ ဦးၾကဴးနစ္ႀကီးေရာင္းတဲ့ ၀က္သားတုတ္ထိုးေတြ စားတာကိုး ” ဟု လွမ္းေျပာသည္။

(၆)

       ပလတ္စတစ္ အျပာေရာင္အမိုး မိုးထားေသာ္လည္း ေနရွိန္သည့္ ဒဏ္ကိုေတာ့ အလူးအလဲ ခံေနရ၏။ သို႕ရာတြင္ ပူတာ ၊ ေအးတာ၊ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ ၊ တစ္ခ်ိန္လံုး တကုပ္ကုပ္ေရးေနမွ ေတာ္ကာက်သည္။ ဒါနဲ႕လည္း မစားေလာက္လို႕ အပိုအလုပ္တစ္ခု ထပ္လုပ္ရေသးသည္။ ခုလည္း စာမူ တစ္ပုဒ္ကို  အပူလိႈင္းေအာက္မွာ သည္းႀကီးမည္းႀကီး ေရးေနတုန္း လူတစ္ေယာက္ ေရွ႕မွာလာရပ္သည္။ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက ဂက္စ္မီးျခစ္တစ္လံုးကို လွမ္းေပးသည္။ လက္ထဲက ေဘာလ္ပန္ကို ခ်လိုက္ၿပီး မီးျခစ္ကို လွမ္းယူလိုက္၏။ ဘီအိုင္စီ အမ်ိဳးအစား မီးျခစ္ျဖစ္၏။ ဒါမ်ိဳးက လက္၀င္သည္။ မကၽြမ္းက်င္ဘဲ လုပ္လုိ႕မရ၊ ထို႕ေၾကာင့္ ရိုးရိုးမီးျခစ္ေတြထက္ ေစ်းပိုယူရသည္။

“ဆယ္ငါ့က်ပ္ေတာ့ က်မယ္ေနာ္ ” ဟု ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုက္၏။


မင္းလူ
(အလင္းတန္းဂ်ာနယ္၊ ၂၀-၉-၉၉)
    

Sunday, March 20, 2011

ဆရာေန၀င္းျမင့္ စာေပေဟာေျပာပြဲ (မေလးရွား တတိယႀကိမ္)

ဆရာေန၀င္းျမင့္ (စာေပေဟာေျပာပြဲ)

တတိယအႀကိမ္ (ကြာလာလမ္ပူ မေလးရွား)

11


22


33

44

55





Saturday, March 5, 2011

ႀကိဳးနီ

ႀကိဳးနီ

ခ်စ္ စံ ၀င္း

အစိုးရဌာန ႏွစ္ခုမွ ရံုးႏွစ္ရံုးသည္ အေဆာက္အဦးႀကီးတစ္ခုထဲတြင္ ပူးတြဲရံုးဖြင့္ထား၏။ ထိုရံုးႏွစ္ခု အနက္မွ တစ္ခုေသာရံုးတြင္ ေခြးတစ္ေကာင္ေမြးထား၏။ တစ္ေန႕ေသာအခါ ထိုေခြးသည္ ကပ္လ်က္ရံုး၏ အခန္းတြင္းသို႕ သြား၍ ေနာက္ေဖးယိုခဲ့၏။ ဤသို႕ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ တစ္ႀကိမ္မဟုတ္ ၾကိမ္ဖန္မ်ားလာေသာအခါ ေနာက္ေဖးယို ခံရေသာ ရံုးက ေခြးေမြးထားေသာရံုးသို႕ “ လူႀကီးမင္းတို႕ ရံုးမွေမြးထားေသာ ေခြးသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ဧည့္ခန္းႏွင့္ ရံုးခန္းအတြင္းတြင္ မၾကာခဏလာေရာက္၍ ေနာက္ေဖးယိုေနေသာေၾကာင့္ ေနာက္ေနာင္ ထိုသို႕မျဖစ္ေစေရးအတြက္ အေရးယူေဆာင္ရြက္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။ ” ဟူေသာ စာကိုပို႕လိုက္၏။

ယင္းစာသည္ ေခြးေမြးထားေသာရံုး၏ စာလက္ခံဌာနမွ “ အဆင့္ဆင့္ ဆက္လက္တင္ျပသည္၊ ဆက္လက္တင္ျပပါသည္ ” ဟူေသာ မွတ္ခ်က္ဆယ္ခုေလာက္ျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ရံုးမွတာ၀န္ရွိ ပုဂၢိဳလ္ထံ သို႕ေရာက္သြား၏။ ထိုပုဂၢိဳလ္က “ ယင္းကိစၥ ဟုတ္မဟုတ္ စံုစမ္းတင္ျပပါ ” ဟူေသာ မွတ္ခ်က္တြင္ “ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ရန္၊ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ရန္” ဟူေသာ ထပ္ဆင့္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္အတူ ေအာက္သို႕ျပန္က်လာ၏။

ထိုအခါ ယင္းကိစၥကို ဟုတ္မဟုတ္ စံုစမ္းေရးအတြက္ ရံုးအုပ္ အဆင့္ရွိသူမ်ားက အဖြဲ႕ဖြဲ႕ကာ တစ္ပတ္ေက်ာ္မွ် စံုစမ္းၿပီး စာအမွတ္မည္မွ်ျဖင့္ တစ္ဖက္ရံုးမွ ေပးပို႕ေသာကိစၥသည္ မွန္ကန္ပါသည္ဟူ၍ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္ဆီသို႕ ေရာက္သြားျပန္၏။ ထိုအခါ ယင္းပုဂၢိဳလ္က ယင္းကိစၥမွန္ကန္လွ်င္ မည္သို႕ေဆာင္ရြက္ရမည္ကို နည္းလမ္းမ်ားစံုစမ္းတင္ျပပါဟူေသာ မွတ္ခ်က္ျဖင့္ ေအာက္သို႕ျပန္ခ်ေပးလိုက္ ျပန္၏။ ေအာက္သို႕က်လာေသာ အခါ ရံုးအုပ္ႏွင့္အဖြဲ႕သည္ မည္ကဲ့သုိ႕ေျဖရွင္းရမည္ကို အခ်ိန္ယူ၍ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္က ေနာက္ဆံုး၌ ရံုးအုပ္ႏွင့္အဖြဲ႕က လူႀကီးမင္း၏ မွတ္ခ်က္အမိန္႕အရ နည္းလမ္းမ်ားကို ရွာေဖြကာ ေအာက္ပါနည္းလမ္းမ်ားကို ေတြ႕ရွိရပါသျဖင့္ တင္ျပအပ္ပါသည္ဟု ဆိုကာ ေအာက္ေဖၚျပပါ နည္း ေလးနည္းကို တင္ျပခဲ့သည္။

(က) ယင္းေခြကို သတ္ပစ္ျခင္း။

(ခ) ယင္းေခြးကို အေ၀းသို႕ပို႕ျခင္း။

(ဂ)ေခြး၀င္ေသာအေပါက္ကို လံုး၀ပိတ္ထားျခင္း။

(ဃ) ေခြးမ၀င္ရန္ စာကပ္ထားျခင္း။

ထိုအခါ တာ၀န္ရွိ ပုဂၢိဳလ္က ေအာက္မွတင္ျပေသာ နည္းေလးနည္းကို ေအာက္ပါအတိုင္းမွတ္ခ်က္ေရးကာ အဆင့္ဆင့္ျပန္ခ်ေပးလိုက္၏။

(က) နည္းမွာ ကၽြႏ္ုပ္သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ျဖစ္၍ မေရြးခ်ယ္ႏိုင္ရန္၊ (ခ) နည္းမွာ ယင္းေခြးတြင္ သားသမီးငယ္မ်ားရွိေနသည္ဟု သိရ၍၊ (က)နည္းတူ မေရြးခ်ယ္ႏိုင္။ (ဂ) နည္းမွာ ရံုးႏွစ္ရံုး၏ ဆက္သြယ္ေရး ကိစၥမ်ားကို ထိခိုက္ေစေသာေၾကာင့္ ယင္းနည္းကိုေရြးခ်ယ္ရန္ ကၽြႏ္ုပ္ၿငင္းဆို၏။ (ဃ) နည္းမွာမူ မည္သူ႕ကိုမွလည္း မထိခိုက္။ မဇိၩမပဋိပဒါလည္း က်ေသာေၾကာင့္ ယင္းနည္းကို ကၽြႏ္ုပ္ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္။

အထက္ပါမွတ္ခ်က္ျဖင့္ စာသည္ ရံုးထံုးစံအတိုင္း အဆင့္ဆင့္က်လာၿပီး ေအာက္ပိုင္းမွ စာတစ္ေစာင္ျပန္၍ တက္လာျပန္၏။ ယင္းစာမွာ “ လူႀကီးမင္းေရြးခ်ယ္ေသာ (ဃ) နည္းကို အသံုးျပဳေရးအတြက္ ေခြးမ၀င္ရ ဟူေသာ စာကပ္ရန္ မည္သည့္ပန္းခ်ီဆရာျဖင့္ေရးရမည္ကို အမိန္႕ေတာင္းခံအပ္ပါသည္ ” ဟူ၍ျဖစ္၏။ ထိုအခါ အထက္လူႀကီးက သင့္ေလ်ာ္ေသာ ပန္းခ်ီဆရာနာမည္မ်ား တင္ျပပါဟု မွတ္ခ်က္ျဖင့္ ျပန္က်လာ၏။ ေအာက္ပိုင္းမွ တစ္ဖန္ ပန္းခ်ီဆရာေလးဦး၏ အမည္မ်ားကို ယင္းတို႕၏ အရည္အခ်င္း၊ အရည္အေသြးမ်ားႏွင့္ အတူ တင္ျပရာ အထက္မွ ေဖာျ္ပပါအရည္အခ်င္းမ်ားအရဆိုမူ ကၽြႏ္ုပ္တို႕သည္ နံပါတ္(၂) ပန္းခ်ီဆရာကို ေရြးသည္ဟူေသာ မွတ္ခ်က္ျဖင့္ ျပန္က်လာ၏။

ရံုးအုပ္ႏွင့္အဖြဲ႕သည္ ထံုးစံအတိုင္း နံပါတ္(၂) ပန္းခ်ီဆရာျဖင့္ ေခြးမ၀င္ရ ဟူေသာ စာတန္းကိုေရးဆြဲကာ ရံုးႏွစ္ရံုး၏ အ၀င္အထြက္ တံခါး၀တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားလိုက္၏။

သို႕ေသာ္ မၾကာမီ တစ္ဖက္ရံုးမွေန၍ လြန္ခဲ့ေသာ (၁၂) လက စာအမွတ္ ဘယ္ေလာက္ ဘယ္ေလာက္ျဖင့္ “ လူႀကီးမင္းတို႕ ရံုးမွေခြးတစ္ေကာင္ ၀င္ေရာက္ေနာက္ေဖးယိုေန၍ အေရးယူေဆာင္ရန္ပါရန္ စာပို႕ ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုတိုင္ ယင္းေခြးသည္ ေနာက္ေဖးယိုေနဆဲျဖစ္၍ ထပ္မံ အေၾကာင္းၾကားအပ္ပါသည္ ” ဟူေသာ စာသည္ အတြင္းေရး ဟူေသာ ထိပ္စည္းႏွင့္အတူ ေရာက္လာျပန္၏။

ထိုစာသည္ ထံုးစံအတိုင္း စာလက္ခံရာဌာနမွ တစ္ဆင့္ အထက္လူႀကီးဆီသို႕ တင္ျပရာ အထက္လူႀကီးက “ မိမိသည္ ဤ ကိစၥကို အေသအခ်ာ အေရးယူေဆာင္ရြက္ပါလ်က္ ယခုကဲ့သို႕ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆက္လက္ျဖစ္ေနသည္ကို ခ်က္ခ်င္းစံုစမ္းတင္ျပပါ ” ဟူ၍ မွတ္ခ်က္ျဖင့္ ေအာက္သို႕ျပန္ခ်လိုက္၏။ ထိုအခါ ရံုးအုပ္သည္ အဖြဲ႕တစ္ခု ခ်က္ခ်င္းထပ္ဖြဲ႕ကာ အဘယ္ေၾကာင့္ ယင္းေခြးသည္ ဆက္လက္ေနာက္ေဖးယိုေနသည္ကို အေရးတယူစုံစမ္းၾကၿပီးေနာက္ ေအာက္ပါအတိုင္း အဆင့္ဆင့္ တင္ျပလိုက္ျပန္၏။

စာအမွတ္မည္မွ်ျဖင့္ “ လူႀကီးမင္း၏ ခ်က္ခ်င္းအေရးယူ ေဆာင္ရြက္ရန္ မွတ္ခ်က္အမိန္႕အရ ကၽြန္ေတာ္မ်ား ခ်က္ခ်င္း အလ်င္အျမန္စံုစမ္းၾကည့္ရာ ယင္းေခြးသည္ စာမတတ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရပါသည္ ”

အထက္ပါ စံုစမ္းတင္ျပခ်က္စာသည္ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ရံုးထံုးစံအတိုင္း အထက္သို႕တက္လ်က္ရွိေန၏။ ယင္းတင္ျပခ်က္ အေပၚအထက္လူႀကီးက မည္သို႕မွတ္ခ်က္ေရးဦးမည္ကို မသိရေသး။ သို႕ေသာ္ တစ္ခုေသခ်ာသည္ကေတာ့ ယင္းေခြးသည္ အျခားဟိုဖက္ရံုး၏ ဧည့္ခန္းတြင္ ေနာက္ေဖးယိုျမဲ ယိုေနဦးမည္ ကေတာ့ ေသခ်ာေနေပသတည္း။

ခ်စ္စံ၀င္း ( ၉-၈-၁၉၆၉)

ေမာ္နီတာ ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ (၁) အမွတ္ (၁၁) မွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပသည္။

စာခ်စ္သူ ေဘာ္ေဘာ္ေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာ ငယ္ေလးပါ။

တည္ေဆာက္တဲ့ ႏွစ္ ၂၀၀၈။ အသက္သြင္းတယ္ ၂၀၁၀

free counters

ထိပ္ဆံုးသို႕

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More