“အေရာင္ႏွင့္တကြ မုသားမ်ား”

             

သူတို႕လိမ္ေနၾကတယ္...ေခါင္းစဥ္က “ မင္းစိတ္ခ်မ္းသာဖို႕အတြက္” တဲ့.... ။

သူတို႕ လိမ္ေနၾကတယ္...မုသား အနီေတြ ပါတယ္...။

သူတို႕ လိမ္ေနၾကတယ္...မုသား အနက္ေတြ ပါတယ္...။

သူတို႕ တိုင္ပင္မထားပဲ အတူလိမ္ၾကတယ္...။

သူတို႕ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး လိမ္ေနၾကတယ္...။

သူတို႕ ေျပာေတာ့ ငါ့စိတ္မဆင္းရဲဖို႕အတြက္...။

သူတို႕ ငါ့အေပၚေစတနာ ထားၾကတာပဲ...။

သူတို႕ ေစတနာကိုေလးစားလို႕ ငါ့ဘ၀ကို ရင္းၿပီးယံုလိုက္တယ္...။

ဘယ္ေတာ့မွ ငါ့မ်က္လံုးျပန္မဖြင့္ေတာ့ဘူး။

အဂၤါဟူး 

6.2.2012 

Monday 6:19 PM

ဆက္ဖတ္မွာေပါ့ »

ဘုရားသခင္ရဲ႕ ကၽြန္

ေအာင္ျမင္မႈ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ခ်မ္းသာသုခ နဲ႕
ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာ မႈကို ကိုယ္တိုင္တည္ေဆာက္ရတယ္။

ဆံုးရႈံးမႈ ပရိေဒ၀ နဲ႕ ဆင္းရဲမႈ ၊
ေရာဂါဘယ နဲ႕ ဒုကၡ အေပါင္းကို
ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိပဲ လက္ခံလိုက္ရတယ္။

အဂၤါဟူး 

10 PM (11.10.11)

ဆက္ဖတ္မွာေပါ့ »

ျပည္ႀကီးတန္ဆာ

ဒီေျမေပၚက ဒီေရ.....
ငါတို႕ေသာက္ခဲ့ၾကတာပါ ၊ ငါ့တို႕ အသက္ေတြ
ငါတို႕အေသြးေတြ ဒီေရ နဲ႕ ဆက္ခဲ့တာပါ
ျမစ္ဧရာဟာ ငါတို႕အားလံုးရဲ႕ ေသြးသားပါ
သူတို႕(လူတစ္စု)အားလံုးရဲ႕ အသက္ေသြးပါ။

ဒီေရဟာ ငါတို႕ေသြးသား ၊ ဒီေျမဟာ ငါတို႕ေသြးသား
ဇတ္တူစား မစားသင့္တာ လူမွန္သမွ် သိၾကတာပါ
ငါတို႕ေသြးကို ငါ့တို႕မေသာက္ ရက္ပါဘူး
ငတ္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္ လွီးစားလို႕မွ အာဟာရမျဖစ္တာကို။

စားစရာ ၀ လို႕ ထားစရာ မဆန္႕သူေတြက
ေလာဘေတြ အာသာငမ္းငမ္းနဲ႕
ရက္စက္မႈအေပါင္းကို သရဖူ ေဆာင္းႏိုင္ဖို႕
ယုတ္မာမႈ မကိုဋ္ကို ဆင္ျမန္းႏိုင္ဖို႕
ေကာက္က်စ္မႈ ျခံဳထည္လႊာ ျခံဳလႊမ္းႏိုင္ဖို႕။

ေသြးသားကိုေရာင္းစား ရက္ေလသလား
တစ္ကယ္ေတာ့ ခႏၶာကို ရင္းတဲ့သူေတြေတာင္
ေန႕တဓူ၀ ၀မ္းစာနဲ႕ မိသားစု၀မ္းေရးမို႕ ရင္းရတာပါ ။

ႏႈိင္းစရာရွားေပမယ့္ လူတစ္စုက တုႏိုင္းမဲ့ေတြ မဟုတ္ဘူး
ႏိႈင္းစရာ ပမာေပးေပမယ့္ ညဥ့္ငွက္ေတြကိုေတာင္ အားနာမိတယ္။

တစ္ကယ္ေတာ့ ေသြးသားကို ေရာင္းစားတဲ့သူေတြဟာ.....
တစ္ကယ္ေတာ့.............
တစ္ကယ္ေတာ့.........။

မိုးယံ
26.8.2011 ေသာၾကာ
(4:41 PM)

ဆက္ဖတ္မွာေပါ့ »

အႏၶတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေသြးပ်က္ည အေတြး

လမ္းမွန္...လမ္းမွန္....ယံုၾကည္ပါ ယံုၾကပါ

တစ္စာစာ ေအာ္ေနသံကိုက

မ်က္ကန္း အရူးတစ္ေယာက္ႏွယ္

အားျပတ္လူနာ အမဲေျခာက္ဖုတ္နံ႕ ရတဲ့ပမာ

ေဖာက္သည္ရွာတဲ့ ညဥ့္ငွက္လို ၿပီတီတီ။

ယံုေနာ္....ငါ့ကိုယံုၾက၊ ဘာ....မယံုဘူးဟုတ္လား

ငါ့ကိုမယံုရင္ မင္းကိုေရာ က်န္သူေတြပါ ထာ၀ရငရဲမွာ

အေမွာင္ကမၻာထဲမွာ ညွင္းဆဲခံရမယ္ကြ။

တစ္ကယ္ပါ မီးမေလာင္ပဲ သားေကာင္ခ်နင္းရက္ပံုက

ကိုယ္ေမြးတဲ့ေမ်ာက္ ကိုယ့္ျပန္ေျခာက္ေနသလို

တစ္ကယ္ဆို ငတက္ျပား နဲ႕ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ကိုသာ အေလးျပဳမိမွာ

ဒင္းကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မသဒၶါ။

အရွင္လို႕ အမည္ခံခ်င္မွေတာ့ ေသသူလို မေနနဲ႕ေလ

ကမၻာေျမကို တစ္ခ်က္ေလာက္ ငံု႕ၾကည့္ပါဦး

အပ်ိဳေဖာ္၀င္ရင္ စပ္ယွက္လို႕ရေနတဲ့ အယူအဆေတြ

ေကၽြးႏိုင္သေလာက္ ယူထားတဲ့ ရာဂအေမွာင္ေတြ

အျပစ္မဲ့သူေသ၊ အိုးအိမ္ေၾကြ၊ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ

ငါနဲ႕မတူ ငါ့ရန္သူေတြ

အမိန္႕နာခံတဲ့ အယူေအာက္က လက္တစ္လံုးျခားလွည့္ဖ်ားမႈေတြ

နာရီမလပ္တဲ့ မုဒိမ္းမႈေတြ

အစာငတ္ေနတဲ့ လူမ်ိဳးစုေတြ။

မြန္းၾကပ္ေနတဲ့ ကမၻာေျမ

စစ္ဒဏ္သင့္ေနတဲ့ ကမၻာေျမ
ပ်က္စီးသြားေတာ့မွ သဘာ၀ေဘးအႏၱရယ္လို႕ ပညတ္သလား။
ခ်ိဳးေဖာက္ခံရတဲ့အခြင့္အေရးေတြ
မၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ကမၻာေျမ၊ ခြဲျခားခံ ကမၻာေျမ
က်ဥ္းၾကပ္လာတဲ့ ကမၻာေျမ၊ ယိုယြင္းေနတဲ့ ကမၻာေျမ။

ေဆးခ်က္မႏိုင္ စုတ္ခ်က္မပိုင္မွေတာ့
ကမၻာေက်ာ္လက္ရာ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့
ရာဇ၀တ္မႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ မပုန္းနဲ႕
အျပစ္ကို ၀န္ခံရဲတဲ့ သတၱိေမြးပါဦး။

ငတ္ၿပီးေသေနတဲ့ ကမၻာမွာ ကရုဏာရွင္လို႕ မေၾကြးေၾကာ္ပါနဲ႕၊
မလိုမတူရင္ မုန္တိုင္းထန္ေတာင္
၀ါခ်ည္မလြင့္ဘူးလို႕ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ ခုရပ္၊
ေကာင္းျခင္းအျဖာျဖာ ငါေပးတာလို႕ မေမာ္ၾကြားနဲ႕၊
စစ္မွန္တဲ့လမ္းကို ငါေပးတာလို႕ ေလမထြားနဲ႕၊
ငါေပးတဲ့အသက္နဲ႕ လူျဖစ္ေနတာလို႕ မပလႊားနဲ႕၊
ငါ့ကိုယံုၾကည္ရင္ အျပစ္ကင္းမယ္လို႕ မလွည့္ျဖားနဲ႕။

ဒီမွာကိုယ့္လူ တစ္ခုေတာ့မွတ္ထား
မင္းျဖန္႕ခင္းထားတဲ့ ကမၻာျပားႀကီးေပၚမွာ
ကိုယ့္၀င္ရိုးနဲ႕ကိုယ္တိမ္းေစာင္းၿပီး ခ်ာခ်ာလည္ေနတဲ့
လူမိုက္တစ္သိုက္ထဲေတာ့ ငါမပါဘူး။
မင္းမိုက္ဇတ္ကို မင္းမသိမ္းရင္
ေနာက္ဆံုးေန႕မွာ အႏၶတစ္ေကာင္ရဲ႕ တရားစီရင္မႈက
မင္းကို သက္ညွာမွာ မဟုတ္ဘူး။

အဂၤါဟူး

18.8.2011

4:35 AM

ဆက္ဖတ္မွာေပါ့ »

စာေရးပ်င္း အႏုပညာ (သို႕) ကၽြန္ေတာ္ စာမေရးရျခင္း အေၾကာင္း

စာဖတ္ႏိုင္ၾကသူမ်ားထဲတြင္ စာေရးသူမ်ားအနည္းငယ္ေတြ႕ရသည္။ သူတို႕ ဘာေၾကာင့္ စာေရးျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ မသိရေပမယ့္ စာေရးသူအနည္းငယ္မွ်သာ စာဖတ္ႏိုင္ၾကသူမ်ားထဲမွ ေပၚထြက္လာျခင္းကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ စာေရးရန္ အတြက္ လံုေလာက္ေသာ အားထုတ္မႈ လုိအပ္သည္ကို သိရွိႏိုင္သည္ျဖစ္သည္။ေရးခ်င္၍ေရးသူ ရွိသလို၊ေရးရန္လိုအပ္၍ ေရးသူမ်ားလည္း ရွိမည္ ျဖစ္သည္။သူတို႕ ေရးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္က ဖတ္မည္သာ ျဖစ္သည္။ စာေရးသူသည္ စာမ်ားမ်ားဖတ္ရန္ လိုသည္ဟု ဆိုၾကသျဖင့္ စားမ်ားမ်ားဖတ္ထားသူမ်ား စာေရးသင့္သည္ဟု ဆိုလွ်င္ ညီမွ်ျခင္းခ်ၾကည့္၍ မွန္မည္ မဟုတ္ေပ။

စာေရးရန္ လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ား မရွိေသာ္လည္း ေရးခ်င္သူအဖို႕မွာ ေျခေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ အားထုတ္ရွာသည္။ မ်က္စိမျမင္ ေသာ္လည္း ေဖာင္းၾကြ သေကၤတျဖင့္ ေရးၾကျပန္သည္။ စာေရးလိုစိတ္ ျပင္းျပျခင္းကို အံ့ၾသမိသည္။

မိမိစာကို ဖတ္သည္ျဖစ္ေစ ၊ မဖတ္သည္ ျဖစ္ေစ ေန႕စဥ္ေရးသားေနၾကသူမ်ား ရွိၾကေသးသည္။ မေနႏိုင္၍ ပဲ ေရးေရး ၊ ေရးခ်င္၍ပဲ ေရးေရး စာေရးဖို႕ အခ်ိန္ေပးရျခင္း၊ လက္ေခ်ာင္းမ်ားေညာင္းေအာင္ ႏွိပ္စက္ရျခင္းျဖင့္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကသည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕က ဖတ္ရႈေပးျခင္းျဖင့္ ခ်ီးမြမ္းဂုဏ္ျပဳၾကေသးသည္ ဟု ယူဆသည္။

စာေရးရာတြင္လည္း မိမိတို႕ သန္သလို ကဗ်ာ၊ ၀တၱဳ၊ အလကၤာ၊ ရသ၊ ဟာသ၊ အခ်စ္၊စြန္႕စား၊ထူးျခား၊ သိပၸံ စသည္ျဖင့္ ေရးၾကသလို ေဆာင္းပါ၊ အတၳဳပတၱိ၊ ဓမၼ၊ ေၾကာ္ၿငာ မ်ိဳးစံုေသာ ပံုစံျဖင့္ေရးသည္ ကို ေတြ႕ရသည့္အျပင္ ႏို႕တစ္စာ ၊ၿခိမ္းေျခာက္စာ၊ ဆင့္ေခၚစာ၊ ရည္းစားစာကဲ့သုိ႕ေသာ စာမ်ားအျပင္ အေပါ့ အေလသြားရင္း လက္ကိုေနရာမထားတတ္ေသာေၾကာင့္ နံရံတြင္ ဟိုျခစ္ သည္ျခစ္ျဖင့္ အယားေျဖတတ္ေသာ စာေရးသူမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။

အေၾကာင္းအရာကို ျဖစ္ေစ၊ အေတြးအေခၚကို ျဖစ္ေစ၊ သတင္းအခ်က္အလက္ကို ျဖစ္ေစ၊ တင္ျပလိုသည့္ အေၾကာင္းအရာကို ပံုစံမ်ိဳးစံုျဖင့္လည္း ေရးသားတင္ျပတတ္ၾကေသးသည္။ ထိုကဲ့သို႕ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု စာေပါင္းစံုမ်ားကို ေရးဖြဲ႕ပံု ပံုစံမ်ိဳးစံုျဖင့္ ေရးသားေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရေသာ္လည္း ထိုအလုပ္အေပၚ အားက်ေသာ စိတ္ မိမိထံတြင္ ရိုးတိုးရိတ္တိတ္မွ်ပင္ မျဖစ္ခဲ့ေပ။

အေပါင္းအသင္းမ်ားကလည္း စာေရးရန္ တိုက္တြန္းျခင္း မရွိေပ၊ ရွိပါကလည္း အေပါင္းအသင္းကို အားနာ၍ ေရးျဖစ္မည္ မထင္ပါ။ ေရးစရာ အေၾကာင္းအရာမရွိ၍လည္း မဟုတ္ပါ။ ေရးစရာ အဆင္သင့္မရွိ၍ လည္းမဟုတ္ပါ။ အထင္မႀကီး၍လည္း မဟုတ္၊ ၀ါသနာ မပါ၍လည္းမဟုတ္ပါ။ ဘာမွမဟုတ္ရင္လည္း မေရးနဲ႕ေပါ့ဟု ဆိုလွ်င္လည္း မေရးဘဲ ေနမည္သာျဖစ္သည္။ စာေရးရမည္ထက္စာလွ်င္ ပါးစပ္ျဖင့္ေျပာလိုက္ ျခင္းက လိုခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ အခ်က္အလက္ကို အားပါးတရ တင္ျပႏိုင္သည္ဟု ယူဆသည္ကလည္း တစ္ေၾကာင္း၊ စာေရးထားျခင္းသည္ ကာလတစ္ခုအထိ တည္ရွိေနႏိုင္ေသာ သဲလြန္စ အေထာက္အထားကဲ့သို႕ ေျခရာလက္ရာမ်ိဳး မက်န္ခဲ့ေစခ်င္သည္က တစ္ေၾကာင္း။ (မယံုလွ်င္ မိမိတို႕ ရည္းစားစာမ်ားကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္လွ်င္ ေတြ႕ၾကရလိမ့္မည္။) ( မိမိကိုယ္တိုင္ ထိုေျခရာလက္ရာမ်ားကို ယခုထိ မ်က္ႏွာ ပူရဆဲျဖစ္သည္)

အဓိက အခ်က္မွာ စာေရးရမွာကို ပ်င္းလြန္းျခင္းေၾကာင့္ မေရးျခင္းျဖစ္သည္။ အနည္းဆံုး အကၡရာတစ္လံုးကိုပင္ ေလထဲတြင္ “ ၀ ” ျဖစ္ေအာင္ မ၀ိုင္းဘူးေပ။ ငယ္စဥ္ကတည္းက စာေရးလွ်င္ “ သည္ ” တစ္လံုးကို အဆံုးတြင္ ရေအာင္ ကပ္ေရးၿပီး ေနာက္တစ္ေၾကာင္းဆံုးတိုင္း ထိုသည္ ေအာက္မွပင္ တူညီအမွတ္ေလး အျဖစ္ တုတ္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းသာ ဆြဲခဲ့သည္ကို အမွတ္ရမိေသးသည္။ တူေနေသာ ၀ါက်ပါလွ်င္လည္း ထိုအတိုင္းပင္ ၾကက္ေျချပခဲ့ရာ စာေမးပြဲေျဖခ်ိန္တြင္ ဘာသာရပ္တိုင္းလိုလိုကို ျပန္ကူး ခဲ့ရေပါင္းမ်ားလွေပသည္။

မေရးမျဖစ္ ေရးရလွ်င္ေတာင္ သံုးေၾကာင္းထက္ပိုလွ်င္ ပုဒ္မေတာင္ မခ်ခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ပ်င္းခဲ့သည္။ မိဘ ႏွစ္ပါးက ေၾကးနန္းဌာနတြင္ အလုပ္သြင္းေပးမည္ တကဲကဲျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ အက်င့္ကို ေထာပနာ ျပဳခဲ့ဖူးသည္။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေျပာဖူးသည္။ မင္း သူမ်ားကို ဆဲခ်င္ရင္ ပါးစပ္နဲ႕ပဲဆဲတဲ့၊ စာေရးၿပီးဆဲၾကည့္ပါလား တစ္သက္လံုးမင္းကို အယုတၱအနတၱေကာင္ဆိုၿပီး လူတိုင္းသိေအာင္ ေလွ်ာက္ျပမွာေပါ့တဲ့။ နမူနာေကာင္းကို မွတ္တတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္က ထိုအေတြး အေခၚကို မွတ္ယူထားလိုက္သျဖင့္ စာေရးရမွာလည္း ေၾကာက္လာပါသည္။

ခၽြင္းခ်က္အေနျဖင့္ တစ္ခါေတာ့ စာေရးခ်င္စိတ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္ဟု ၀န္ခံပါသည္။ မည္သည္အေၾကာင္းဟု ဆိုရေသာ္.....................

ကၽြန္ေတာ့္ရည္းစား လင္ေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါသြားခ်ိန္ကျဖစ္သည္။ သစ္စိမ္းခ်ိဳးဆိုေတာ့ ထိုအခ်ိန္က ေဒါသ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္မိသည္။ ဒင္းစာေတြကို ျပန္ဖတ္ၿပီး သူ႕အစားေရာ ကိုယ့္အစားပါ ရွက္ၿပီး မီးရႈိ႕ရန္ ၾကံစည္ၿပီးမွ ဒင္းစာေတြ စာမ်က္ႏွာေပၚတင္ၿပီး အရွက္ခြဲလွ်င္ အင္မတန္မွ သင့္ေလ်ာ္မည္ဟု ေတြးမိၿပီး မဂၢဇင္းမ်ားကို ပို႕ေသးသည္။ သို႕ရာတြင္ သူမ်ားရည္းစားစာေပၚတြင္ ညႊန္းစာေလး တစ္ေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္းျဖည့္ၿပီး ပို႕ျခင္းျဖစ္ရာ အယ္ဒီတာတိုင္း ေဒါသထြက္ဖူးခဲသျဖင့္ မည္သည့္ မဂၢဇင္းကိုမွ် မည္သည့္ အေၾကာင္းျဖင့္ပင္ ျဖစ္ေစ ယေန႕တိုင္ ေျခဦးမလွည့္ရဲေတာ့ပါ။

ထိုအခ်ိန္ေလာက္ကပင္ စာတို တစ္ေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္း ေရးခဲ့ဖူးပါသည္။ ေနာင္တြင္လည္း ေရးမည္မဟုတ္ပါ။ စာေရးရမွာ ပ်င္းေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာျဖစ္ေစ စာလံုးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေစမည္ မဟုတ္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေျပာခဲ့သလို ပါးစပ္ျဖင့္သာ ဆဲပါမည္။ မၾကားႏိုင္သူမ်ား အဖုိ႕ ကၽြန္ေတာ္သည္ လူေကာင္းျဖစ္ေနမည္သာ ျဖစ္သည္။ စာတစ္ေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္း ေၾကာင့္ တစ္သက္လံုးေခၚမေဖာ္ ႏိုင္ေသာ ဘ၀ထက္စာလွ်င္ လံုး၀ စာေရးပ်င္းေသာ၊ လံုး၀ စာမေရးဘူးေသာ ဘ၀က ပို၍ အဆင္ေျပေစ မည္ဟု ထင္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ စာလံုး၀မေရးရျခင္းျဖစ္သည္ဟု အသိေပးလိုက္ရပါသည္

မွတ္ခ်က္ ။ ။ စာမေရးရျခင္း အေၾကာင္းထဲမွာ လက္ေညာင္းတာလည္းပါတယ္။

ၿဂိဳလ္ေကာ္

ဟားခလုတ္ (3) မွ

ဆက္ဖတ္မွာေပါ့ »