သူ႕မယား ငါ့မယား အခန္း(၉)

မိန္းမမ်ားသည္ သားေရစာကိုသာ ေ၀၍စားမည္။ လင္ကို ေ၀မစားဘူးဟုေျပာေသာ္လည္း အခါခပ္သိမ္း ဟုတ္မွန္ေသာ စကားမဟုတ္။ အိႏၵိယ တိုင္းရင္းသူမ်ားစြာတို႕မွာ လင္ကိုအမ်ားႀကီးေ၀၍ စားၾကရာ၌ မ်ားစြာ ေပ်ာ္ပိုက္ေလ့ရွိၾကေၾကာင္း သိရေလ၏။

ေပ်ာ္ပိုက္စရာလည္း အေၾကာင္းလံုေလာက္စြာ ရွိေလ၏။ ထိုအေၾကာင္းကိုသိေသာ ျမန္မာမိန္းမအခ်ိဳ႕လည္း မိမိတို႕၏ လင္ေယာက္်ားအတြက္ အပိုမိန္းမကို ရွာ၍ပင္ေပးတတ္ၾကေလ၏။ မယ္မႈန္မွာ ထိုကဲ့သုိ႕ေသာ မိန္းမတစ္မ်ိဳးျဖစ္ေလ၏။

မယ္စံေရာက္စ၌ ညဥ့္အခါမ်ားမွာ မအိပ္ႏိုင္ဘဲ ေနေလ၏။ မိမိ၏ ေယာက္်ား မယ္စံထံ ေဆာင္ေတာ္ကူးသြား ေကာင္းမလားဟု မ်က္လံုးတက်ယ္က်ယ္ႏွင့္ မအိပ္မေန ေခ်ာင္းေျမာင္း ရေသာေၾကာင့္ မ်က္ႏွာမ်ားမွာ က်ံဳ႕စျပဳေလ၏။

တနဂၤေႏြ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေသာ အခါ၌ကား ေမာင္ျမအား အိပ္ရာတြင္ စ၍ မေမးဘဲ မေနႏိုင္ေတာ့ေပ။

“ ရွင့္မယားဆီ သြားခ်င္သလား ”

“ အို.....မင္းကလည္း ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ”

“ မဟုတ္ပါဘူး၊ ရွင္ သြားခ်င္သလားလို႕ပါ၊ သြားခ်င္ရင္လည္း....”

“ မေတာ္တာေတြ မေျပာလာစမ္းပါနဲ႕ မယ္မႈန္ရယ္ ”

“ အမယ္ ....... ရင္ထဲက ဖိုးက်ိဳင္းတုတ္ ... ဖိုးက်ိဳင္းတုတ္နဲ႕ ၊ က်ဳပ္က သနားလို႕ေျပာတာ ၊ ရွင္တို႕ အရင္က လင္မယားျဖစ္ခဲ့ေတာ့ ေတာင္ေတာင္အီအီေတြ ေတြးမွာပဲ ။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္က သနားလို႕ပါ၊ ရွင့္ သေဘာေလ”

“ မင္းက ဒါမ်ိဳး က်ပ္က်ပ္အားေပး ၊ အခု သူက ကၽြန္၊ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ သခင္ျဖစ္လာရင္ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ မလဲ”

“ ဒါေတာ့ ရွင္ အလိမၼာသားပဲ ”

“ မင္း ငါ့ကို ဒါမ်ိဳးေတြ လာၿပီးမစနဲ႕ ၊ အခု ငါ မမူးေသးဘူး ၊ မူးခိုက္မွာ လာေျပာလို႕ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ မင္း ဆူမွာ ”

“ က်ဳပ္ကလား ဆူမွာ ၊ ေ၀းပါေသးတယ္ေတာ္ ၊ မဆူႀကီးထဲကပါ ”

“ ေအး.... မင္းစကား မင္းျမဲျမဲမွတ္ထား ” ဟု ကိုျမက ျပန္၍ေျပာေလ၏။

ေနာက္တစ္ညဥ့္ အိပ္ရာမ၀င္မီ ေမာင္ျမသည္ ထန္းရည္ကို အေတာ္မ်ားစြာ ေသာက္မိေလ၏။ မယ္မႈန္လည္း ေမးေနက်နည္းမ်ိဳးအတိုင္း ေမးေလရာ ကိုျမက.....

“ မင္း ဒီေလာက္ေတာင္ေျပာမွ တယ္ေလ ငါ....”

“ အမယ္ ..... ရွင္က မူေနရေသး ”

“ ဒီေကာင္မ ခက္ေနပါၿပီ ”

“ ရင္ထဲက ဖိုးက်ိဳင္းတုတ္ ”

“ ဖိုးက်ိဳင္းတုတ္ျဖစ္တာ နင္ ၊ နင္ ဒိန္းဒလိန္းနတ္ အပူးခံခ်င္လို႕ ငါသိတယ္ ၊ တယ္ေလ.... ဘယ့္ႏွယ္ ျဖစ္ျဖစ္ ”

“ အမူးေျပၿပီလား.... ေသာက္ဦးမလား ၊ က်ဳပ္ တစ္ပုလင္း ၀ွက္ထားတယ္ ”

ညဥ့္သည္ လြန္စြာဆိတ္ၿငိမ္ေလ၏။ ေလသည္ အေတာ္ျပင္းသျဖင့္ အိမ္မိုးကိုေျမွာက္ကာ ကစားေတာ့မလို တသိမ့္သိမ့္ လႈပ္ေစေလ၏။ ေလသံႏွင့္ ေလထဲ၌ လႈပ္ရွားေနေသာ အိမ္မိုးမွာ အဆစ္အျမစ္ ေညာင္းညာ ကိုက္ခဲ၍ က်ိဳးက်ိဳးႀကိတ္ႀကိတ္ ျမည္ေသာ အမယ္အိုလို ျဖစ္၍ေနေလေတာ့ သတည္း။

မယ္မႈန္မွာကား ထိုညဥ့္၌ မအိပ္ႏိုင္ဘဲ ေနေလေတာ့ သတည္း။

မယ္မႈန္ႏွင့္ မယ္စံသည္ တက်က္က်က္ျဖစ္ေနၾကလိမ့္မည္ ။ ကိုျမႀကီး ေလွႀကီးေပၚ ေလွငယ္တင္မႈေၾကာင့္ ကိစၥမ်ားေတာ့မည္ ။ ကုသိုလ္ ဇာတာေမွးခိုက္မွာ အလုပ္အကိုင္ စီးပြားလမ္းမတည့္ရံုမက လာဘ္အစား စုတ္ေတြသာ အ၀င္မ်ားသည္ကို သတိမမူေသာ ကိုျမႀကီးမွာ ဒုကၡေတြမ်ားေတာ့မွာပဲဟု ခင္မင္သူ မိတ္ေဆြ မ်ားကေျပာၾကေလ၏။

သို႕ေျပာရင္းပင္ ကိုျမႀကီး၏ အိမ္၌ တစ္စံုတစ္ရာမွ် ျဖစ္သံမၾကား ၊ မယ္စံႏွင့္ မယ္မႈန္ တို႕မွာ ညီအစ္မမွ်မက ခင္မင္ၾကလ်က္ အိမ္ေရွ႕မွာ တစ္ေယာက္အလုပ္လုပ္လွ်င္ တစ္ေယာက္က အိမ္ေနာက္မွာ အလုပ္လုပ္ေလ၏။

ကေလးႏွစ္ေယာက္မွာလည္း အေမႏွစ္ေယာက္ ရၾကသလိုျဖစ္၍ ေနေလ၏ ။ မယ္စံမွာ အစပင္ ကေလးမ်ားႏွင့္ ေခတၱေတြ႕ႀကံဳ အသိအကၽြမ္းျဖစ္ခဲ့ေလရာ ယခုေတြ႕ေသာအခါ သာလြန္ခင္မင္လ်က္။ ၄င္းတို႕အတြက္ ေလွ်ာ္ျခင္း ၊ ဖြပ္ျခင္း အလုပ္မ်ားကို မျပတ္မလပ္ လုပ္ေလ၏။

ရြာထဲ၌ကား ကိုျမႀကီးေတာ့ ေလွေလွာ္သမားႀကီးျဖစ္ေနၿပီဟု အခ်ိဳ႕ကေျပာၾက၏။ အခ်ိဳ႕ကမူကား ေလွစီးျမင္းေလွာ္ သမားျဖစ္ေနၿပီဟု ေျပာၾကေလ၏ ။ အေၾကာင္းမူကား ငါ့ျမင္းသူစီး သင္းေလွငါေလွာ္ ဆိုေသာ အေနမွ ေလွေရာျမင္းေရာ ပိုင္၍ေနသကဲ့သို႕ ျဖစ္၍ေနေလ၏။

စီပြားဥစၥာမွာကား အမ်ားေတြးပံုအတြင္း ျဖစ္၍ေနေလ၏။ အေၾကာင္းမူကား ဆိုင္ကေလးမွာ အက်ိဳးမမ်ား စားရရံုသာရွိသျဖင့္ ရွိသမွ်ေသာ ေငြကေလးမ်ားမွာ ဆိုင္စား၍ ကုန္လုခမန္း ရွိေနေလ၏။

မယ္စံေရာက္လာၿပီးေနာက္ အခါလယ္နီးနီးႀကာေသာအခါ တစ္ေန႕သ၌ ဘိုးေၾကာင္သည္ မူးယစ္လ်က္ ေရာက္၍လာေလ၏ ။ ၄င္းႏွင့္အတူ အေဖာ္ႏွစ္ေယာက္ ပါ၍လာၾကေလ၏။

ထိုအခါ ညေန အခ်ိန္ျဖစ္ေလ၏။

“ မယ္စံ....မယ္စံ ” ဟု ပ်ာလဲ့လဲ့ အသံႏွင့္ အိမ္ေရွ႕မွ ေခၚေလ၏ ။ ထိုအခါ ကေလးမ်ားေရာ တစ္အိမ္သားလံုး ထြက္လာၾကရာ မူးယစ္ေသာ ဘိုးေၾကာင္ကို ျမင္ၾကရေလ၏။ ကေလးမ်ားမွာ မိမိတို႕၏ ဖခင္အေပၚ၌ အေတာ္ပင္ စိတ္ပ်က္ပံုရၾကေလ၏။

ကိုျမႀကီးက.....

“ဟဲ့...မယ္စံ ၊ နင္ အထဲမွာေန ” ဟု ေျပာသျဖင့္ မယ္စံသည္ အိမ္အတြင္းကို ျပန္၍၀င္ေနေလ၏။

မယ္မႈန္က ဆဲဆိုလ်က္...

“ နင္ ဘာလာေႏွာင့္ယွက္သလဲ ၊ မယားတစ္ေယာက္ကိုျဖင့္ ထမင္း၀ေအာင္ မေကၽြးႏိုင္ဘဲနဲ႕ ၊ နင္ ငါ့အိမ္ရိပ္ကို မနင္းနဲ႕ ၊ နင္းရင္ အခုခ်က္ခ်င္း ဒုကၡေတြ႕မယ္ ” ဟု မယ္မႈန္က ေျပာေလ၏။

“ နင္နဲ႕ မဆိုင္ဘူး ၊ ငါ့မယား ငါေခၚတယ္ ၊ ဘာဆိုင္ သလဲ ” ဟု ဘိုးေၾကာင္က ေျပာေလ၏။

ကိုအခိုက္ ကိုျမသည္ အိမ္အေပၚထပ္သို႕ တက္၍ သြားၿပီး တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာေသာအခါ အထိမ္းအမွတ္ သဖြယ္ ေသတၱာထဲ၌ စကၠဴမ်ားႏွင့္ပတ္ကာ သိမ္း၍ထားေသာ ၀ါးျခမ္းဓားႏွစ္လက္ကို ကိုင္စြဲလ်က္ ဆင္း၍လာၿပီး “ နင္ ေသေပေတာ့ ” ဟု ႀကံဳး၀ါးကာ အိမ္ေပၚမွ ခုန္ဆင္းၿပီး တစ္ဟုတ္တည္း လိုက္ေပရာ မယ္မႈန္က ရင္ဘတ္ထုကာ “ လာၾကပါဦး .... သတ္ကုန္ၿပီ ၊ ဟဲ့..... ဟို မေအ ေျပးပါေတာ့လား ၊ ေျပး ....ေျပး.... နင္ ေသခ်င္လို႕လာတာ ” ဟု ေအာ္၍ ေျပာေလရာ လူေတြ၀ိုင္း၍ လာၾကေလ၏ ။ မယ္မႈန္ေရာ မယ္စံေရာ ေျပး၍ လိုက္ၿပီး ဓားမ်ားကိုလုကာ ကိုျမႀကီးသည္ ရုန္းျပန္လ်က္ “ နင္တို႕ ငါ့ကိုလႊတ္ ၊ နင္တို႕လင္ ေသမွာစိုးလို႕လား ၊ ငါ စက္တိုင္တက္မယ္ ၊ လႊတ္ .... အခုလႊတ္ ” ဟု ေျပာၿပီး ခုန္ေပါက္လ်က္ ဓားႏွစ္စင္းကို ေျမွာက္ရင္း တစ္ခါတစ္ခါ ေဒါသႀကီး၍ ေျခလွမ္းမမွန္ပံုႏွင့္ တစ္ေနရာတည္းမွ ေလေပြေ၀ွ႕သလို ခ်ာလပတ္ လည္လ်က္ ခုန္၍ေနေလ၏။

အခန္း (၁၀) ဇတ္သိမ္းပိုင္းအား ဆက္လက္ ေဖၚျပပါမည္။