လူငယ္မ်ားအတြက္ စာေပလက္ေဆာင္

သုခမိန္

လူငယ္မ်ားအတြက္

စာေပလက္ေဆာင္္

အဲဒီအခ်ိန္က

ဆရာတို႕အမ်ားဆံုးဖတ္ခဲ့ရတဲ့စာကေတာ့

ဆရာႀကီးပီမိုးနင္းရဲ႕ တက္က်မ္းေတြပါဘဲ။

ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေခတ္ကလူငယ္ေတြဟာ

ညီညြတ္ၾကတယ္။ ရိုင္းပင္းၾကတယ္။

မဟုတ္တာကို မလုပ္ၾကဘူး။

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာထိုင္ၿပီး ေလလြင့္မေနဘူး။

မူးယစ္ေသာက္စားျခင္းလဲ မရွိဘူး။

-   ဆရာမွာခဲ့မည္ တပည့္ငယ္အမ်ားတို႕...

-   ငါဆရာ့စကားကို နားေစ့ေစ့ေထာင္ေလ....

-   မေသမွ်ကာလအတြင္းတြင္ ဖ်င္းတန္ေပါ့သြပ္ေသာ လူကို မေပါင္းႏွင့္...

-   ေလာင္းကစား ေသစာမႈကို ေ၀းစြာၾကဥ္...

-   ဆရာသခင္၊ အရွင္ႏွစ္ပါး၊ မိဘမ်ားကို မုန္းထား မန္မ်က္၍ စိတ္ထြက္ေအာင္ မျပဳႏွင့္...

-   သူ႕ေက်းဇူးကို အထူးသိေလ...

-   ေဆြလာမ်ိဳး၀တ္လည္း ေက်လွေစ...

-   အေဆြမိတ္ေကာင္းကို ရေအာင္ရွာ...

-   ကာမဂုဏ္ေၾကာင့္လည္း မရူးႏွင့္...

-   ဥစၥာဂုဏ္ေၾကာင့္လည္း မျမဴးႏွင့္...

-   ေက်းဇူးမသိသည့္ ခင္ပြန္းကို ပစ္ပယ္...

-   အလယ္အလတ္က်ေအာင္ ၾကံ...

-   မာန္မာန နည္းသူကိုရွာ...

-   ကုသိုလ္၊ ဥစၥာ၊ ပညာ သံုးခု ၊ တစ္ေန႕မႈမွာ ၊ တစ္ခုခုကို ရေအာင္ၾကံ...

-   ကံကိုခ်ည့္လည္း မယိုးႏွင့္...

-   ဥာဏ္ကိုခ်ည့္လည္း မကိုးႏွင့္...

-   တစ္ေထာင္တန္ သူ႕အက်ိဳးေၾကာင့္ ကိုယ္အက်ိဳးကို မယုတ္ေစရာ...

-   လိမၼာတုကို ခိုး...

-   ကိုယ္က်ိဳးကို ရွိေအာင္ၾကံ...

-   ေလာဘခက္ထန္လွ်င္ စားရသံုးရ၏...

-   ေဒါသခက္ထန္လွ်င္ ပစၥဳပၸန္သံသရာ၊ ႏွစ္ျဖာရွဳံး၍ စံုးစံုးနစ္၏။

               ဒီစာကေတာ့ ရတနာပံုၿမိဳ႕တည္နန္းတည္ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး လက္ထက္က ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ လံုးေတာ္ဆရာေတာ္ရဲ႕ ၾသ၀ါဒကထာ၊ လူငယ္မ်ားအတြက္လမ္းညႊန္ ဆံုးမစာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီဆံုးမစာကို ဟံသာ၀တီ ပိဋကတ္ပံုႏွိပ္တိုက္က ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မွာ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀တဲ့ ဆံုးမစာေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္မွာ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္။ဤစာေရးသူ(ဆရာ)က စုေပါင္းတည္းျဖတ္ေပးခဲ့တာပါ။

ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆံုးမစာဟာ အေတာ္ရွည္ပါတယ္။ အလွဴ႕ရွင္တစ္းဦးက ဓမၼဒါနပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ငွပါရေစလို႕ ေတာင္းဆိုတဲ့အတြက္ ခြင္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က လူငယ္မ်ားကို လမ္းညႊန္ဆံုးမတဲ့စာလို႕ ဆိုရပါမယ္။ သို႕ေသာ္လဲ ယေန႕ေခတ္လူငယ္မ်ားအတြက္လည္း မမွားႏိုင္တဲ့ အဖိုးတန္တဲ့ စာေတြျဖစ္ေနပါတယ္။

ေရွးေခတ္ကေပၚခဲ့တဲ့ ပုေတၱာ၀ါဒ၊ မာေတာ၀ါဒ၊ အစရွိတဲ့ ဆံုးမစာေတြဟာလဲ လူငယ္ေတြကိုဆံုးမတာပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ရိုးတယ္။ လံုးေတာ္ ဆရာေတာ္ရဲ႕စာနဲ႕ မတူဘူး။ လံုးေတာ္ဆရာေတာ္ရဲ႕ စာက ဆန္းသစ္တယ္၊ ေခတ္ဆန္တယ္။ ျပည့္စံုတယ္လို႕ ဆိုရမယ္။ ဒီစာကိုမၾကာမၾကာဖတ္ၿပီး ေလာကရဲ႕ အျမင္နဲ႕ ဆင္ျခင္ႏွလံုး သြင္းသင့္တယ္။

ဒီမွာစကားစပ္မိတဲ့ အတြက္ ဆရာတို႕ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတဲ့ ေခတ္အေၾကာင္းကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ဆရာတို႕ ကိုေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ၁၂၈၅(၁၉၂၃) ခုႏွစ္ဆိုတာ ၀ံႆာႏုေတြခ်ည္းျဖစ္ကုန္ၾကတဲ့ ၀ံသာႏုေခတ္ပါပဲ။ ၀ံသာႏုဆိုတာ အမ်ိဳး၊ဘာသာ ၊ သာသနာ၊ ပညာ၊ အရာရာမညွိဳး၊ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ လမ္းစဥ္နဲ႕ လႈပ္ရွားေနတဲ့ အဖြဲ႕ႀကီးပါ။ ၀ံသာႏုမ်ားကို မ်က္စိပြင့္ေအာင္ ေခါင္းေဆာင္ ညႊန္ျပသူကေတာ့ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဥတၱမဟာ အိႏၵိယသြား၊ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသြားၿပီး ႏိုင္ငံျခားဗဟုသုတ ရွိသူျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္ေတြကို စုေပါင္းၿပီး စာအုပ္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဟုမၼရူးေခၚ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ရမွယူမယ္၊ ဒိုင္အာခီေခၚ ပူးတြဲအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို မလိုခ်င္ဘူးလို႕ေျပာပါတယ္။

၀ံသာႏုအသင္းခ်ဳပ္ႀကီးထဲက ၂၁ ဦးေသာ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ဒိုင္အာခီကို လက္ခံမယ္ဆိုၿပီး ခြဲထြက္သြားၾက ေတာ့ ၀ံသာႏု ႏွစ္ျခမ္းကြဲခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ အစိတ္စိတ္ကြဲၿပီး ၀ံသာႏုအသင္းခ်ဳပ္ႀကီးဟာ ယိုင္လဲခဲ့တယ္။ ၿဗိတိသွ်အစိုးရကေတာ့ ဒိုင္အာခီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ေပးခဲ့တယ္။ ၂၁ ဦးေခါင္းေဆာင္ အမ္ေအဦးေမာင္ႀကီးဟာ ပညာေရး၀န္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

၁၉၂၀ ခုႏွစ္က တကၠသိုလ္ကို သပိတ္ေမွာက္ၿပီး ေနရွင္နယ္ေက်ာင္းအမည္နဲ႕ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ထူေထာင္ခဲ့ တဲ့ေက်ာင္းေတြရွိတယ္။ ဦးေမာင္ႀကီးက ေနရွင္နယ္ပညာေရးေကာင္စီကို ဖြဲ႕ၿပီး ေနရွင္နယ္ေက်ာင္းေတြကို ကူညီေထာက္ပံ့ေၾကးေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ေခြးတံဆိပ္ဓါတ္ျပား ကုမၸဏီက အေရွ႕ပိုင္းဆရာခ်စ္ေရးၿပီး မၾကည္ေအာင္ သီဆိုထားတဲ့ “ကိုေလအိုး” သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ရွိခဲ့တယ္။


- ကိုေလအိုးဆရာရယ္၊ သူ႕ေၾကာင့္ကြယ္၊ မၾကည္ေအာင္ကို လြမ္းလဲလြမ္းၾကတယ္၊ တမ္းလဲတမ္းၾကတယ္၊ ကိုဗိုေက အုပ္ေပါင္းေပါင္းလို႕ တုတ္တစ္ေခ်ာင္း နဲ႕ လမ္းကိုေလွ်ာက္တယ္၊ ဟိုက္စကူး ေက်ာင္းေက်ာင္းသား ရယ္၊ ေနရွင္နယ္ေက်ာင္းသားရယ္၊ ေအဘီစီဒီ မတတ္ပဲနဲ႕ အရပ္ထဲကိုလည္၊ ေမာင္ရယ္ ၊ ေရွာင္ကြယ္ ေၾကာက္တယ္၊ ေၾကာက္တယ္-

အဲသည္ေတာ့ ခရစ္ယာန္ သာသနာျပဳအဖြဲ႕ေတြက တည္ေထာင္တဲ့ ေကာလိပ္ေက်ာင္း၊ အစိုးရက တည္ေထာင္တဲ့ ဟိုက္စကူးေက်ာင္းနဲ႕ ၀ံသာႏုအသင္းမ်ားက တည္ေထာင္တဲ့ ေနရွင္နယ္ေက်ာင္းရယ္လို႕ သံုးမ်ိဳးရွိခဲ့တယ္။ ဒီမွာ အစိုးရက ထူးေထာင္တဲ့ တိုင္းရင္းျမန္မာေက်ာင္းေတြ မပါေသးဘူး။ အားလံုး ေလးမ်ိဳး ရွိတာေပါ့။

ဆရာဟာ အဲသည္တုန္းက အင္မတန္ငယ္ေသးလို႕ ဒါေတြကို မသိပါဘူး။ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း၀ိုင္း ဆံုၾကရင္ လူႀကီးေတြဟာ ၀ံသာႏုစကားေတြေျပာၾကတယ္။ ဆရာ့အေဖ ဦးဘိုးသက္ဟာ တိုက္နယ္၀ံသာႏု ဥကၠဌ ျဖစ္လို႕ အလွဴရွိရင္ သံဃာစင္ေပၚမွာ ၀ံသာႏုတရားေဟာရတာ အေမာပါပဲ။ ဆရာကေတာ့ နားစြန္နားဖ်ား ၾကားရတာပါ။

အဲ- ၀ံသာႏုအသင္းမွာ တရားေဟာေကာင္းလွတဲ့ ဆရာေတာ္ဦးေညယ်တရားပြဲကိုေတာ့ အေဖနဲ႕လိုက္သြား လို႕ ၾကားနာဖူးရပါတယ္။ ေသာင္မျမင္ ကမ္းမျမင္တရားတဲ့-

-သမုဒ္ပင္လယ္၊ ေရျပင္က်ယ္၌၊ ေလွငယ္နဲ႕သြား၊ ပမာလားသို႕၊ ေလွသြားညီအစ္ကို ၊ မ်ားထိုထိုတို႕၊ အလိုမက် ၊ ကိုယ့္ဆႏၵႏွင့္၊ မမွ်ေလခ်က္၊ သို႕အတြက္ေၾကာင့္ ရန္စနက္ဆြယ္၊ မာန္မ်က္ျခယ္၍၊ နင္ဟယ္ငါက၊ ေဒါမာန္ထလ်က္၊ ရိုက္ၾကထုေထာင္း၊ သို႕အေၾကာင္းေၾကာင့္၊ အေပါင္းလိပ္ငါး၊ ငမန္းမ်ားတို႕၊ အနားသို႕လွ်င္း၊ စားဖို႕ခ်ဥ္းေပါ့၊ ေလးျပင္းလည္းက်၊ လိႈင္းလဲထလ်က္၊ ျမဳပ္ရမည္ပင္၊ မိုးေမွာင္ဆင္သည္၊ ေၾသာ္-ေသာင္မျမင္ ကမ္းမျမင္ ျဖစ္ရေလေတာ့သတည္း။

အဲဒီလကၤာေလးကိုေတာ့ လူႀကီးေတြဆီကတစ္ဆင့္ ရထားခဲ့တယ္။ ဆရာ့အသက္ ၇ ႏွစ္၊ ၈ ႏွစ္ေလာက္မွာ ေတာင္သူလယ္သမား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဆရာစံ သူပုန္ထလို႕ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ဆူပြက္ခဲ့တယ္၊ ေတာမီးေလာင္ ေတာေၾကာင္လက္ခေမာင္းခတ္ ဆိုသလို ဆရာစံအတုေတြကလဲ ေရာေယာင္ၿပီး ဓားျပတိုက္ၾကတယ္။ ဆရာတို႕ဇာတိ ရပ္သာရြာကေလးဟာ ဆင္ၿမီးဆြဲၿမိဳ႕ရဲ႕ အေနာက္ဘက္တစ္မိုင္ ေလာက္မွာရွိပါတယ္၊ သြပ္မိုးအိမ္ သံုးေလး အိမ္ပဲရွိပါတယ္။ ဆရာတို႕အိမ္စုကို ေလးႀကိမ္တိတိ ဓားျပတိုက္ခံရတယ္။ ဆရာတို႕ မိသားစုဟာ ျပည္ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ အေဒၚရဲ႕ အိမ္မွာသြားေနရတယ္။

ဆရာ သတၱမတန္းေရာက္ေတာ့ သဲကုန္းၿမိဳ႕က အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာေနရတယ္။ ၁၃၀၀ ျပည့္အေရး ေတာ္ပံုနဲ႕ တိုးခဲ့တာေၾကာင့္ စတိသေဘာနဲ႕ တစ္ေန႕သပိတ္ေမွာက္ရတယ္။ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက ေရွ႕က ေအာ္တာကို ဆရာတို႕က လိုက္ေအာ္ရတယ္။

နံပါတ္တုတ္၊ နံပါတ္တုတ္ 

ေအာင္ေက်ာ္ရိုက္တဲ့ နံပါတ္တုတ္

ဆိုတာ မွတ္မိေနတယ္၊ အဲသည္တုန္းက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ က်ဆံုးခဲ့တယ္ေလ။ ဆရာတို႕ႏိုင္ငံဟာ မလြတ္လပ္တဲ့အတြက္ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီ အစိုးရက ဖိႏွိပ္သမွ်ခံေနရတယ္လို႕ နားလည္ခဲ့ တယ္။ ေဒါက္တာဘေမာ္ အစိုးရလဲ ျပဳတ္က်ခဲ့တယ္။

၈ တန္း ၊ ၉ တန္း ၊ ၁၀ တန္းက်ေတာ့ ပုတီးကုန္းၿမိဳ႕ အေရွ႕ဘက္ရွိ သိုက္ေတာရြာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဆက္ေနရတယ္။ ဦးေလးသခင္ထြန္းအုပ္နဲ႕ ဦးေလးသခင္ ေရႊေဘာ္တို႕က တာ၀န္ယူၿပီး ေက်ာင္းထားေပး တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသက္ ၁၆ ႏွစ္နဲ႕ သခင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ပုတီးကုန္းၿမိဳ႕ဟာ သခင္ေတြ အင္အားအမ်ားဆံုး ၿမိဳ႕ပါပဲ။ ျပည္ခရိုင္ တို႕ဗမာ အစည္းအရံုးႏွစ္ပတ္လည္ ညီလာခံကို ပုတီးကုန္းၿမိဳ႕ ဘုရားႀကီး ၀င္းထဲမွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။ ပုတီးကုန္းမွာ ထင္ရွားသူကေတာ့ သခင္ပု ျဖစ္တယ္။ သခင္ပုရဲ႕ဇနီး ေဒၚရွင္ဟာ အလြန္သေဘာေကာင္းတယ္။ မၾကာခဏဆိုသလို သူတို႕အိမ္မွာ ထမင္းစားခဲ့ဖူးတယ္။


အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး တို႕ဗမာအစည္းအရံုးရဲ႕ ေၾကညာခ်က္စာတမ္းေတြ၊ ေဒါင္းအပတ္စဥ္ စာေစာင္ေတြ၊ တကၠသိုလ္ကထုတ္တဲ့ အိုးေ၀စာေစာင္ေတြကို ဖတ္ရတယ္။ ဆရာတို႕ရဲ႕ႏွလံုးသားကုိ ႏႈိးဆြေပးလိုက္တာ ကေတာ့ ၀ိုင္အမ္ဘီသခင္တင္ေရးတဲ့ “တို႕ဗမာ” သီခ်င္းပါပဲ။ ဇာတိမာန္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ ထက္သန္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တဲ့သီခ်င္းပါ။ ၿပီးေတာ့....

၂။   သခင္သီခ်င္း၊ သခင္မ သီခ်င္း
၃။   ေတာင္သူလယ္သမား သီခ်င္း
၄။   မီးတုတ္ သီခ်င္း
၅။   မိုးကိုဒူးနဲ႕ တိုက္မယ္ သီခ်င္း

ေတြဟာ ရဲစိတ္ရဲမာန္ ထက္သန္လာေအာင္ ၀ီရရသ ေျမာက္ေအာင္ေရးထားတဲ့ သီခ်င္းေတြပါ။ အသံမာၿပီး ေတာ့မာန္ပါတယ္။ တို႕ဗမာ လူထုတရားပြဲေတြက်ရင္ “ တို႕ဗမာ” သီခ်င္းနဲ႕ စၿပီးဖြင့္ရတယ္။ အခမ္းအနား ၿပီးဆံုးရင္ ....

၁။   ဓနရွင္သီခ်င္း
၂။   အာဏာရွင္သီခ်င္း

တစ္ခုခုနဲ႕ နိဂံုးခ်ဳပ္ရတယ္။ သခင္တင္(ဒဂုန္သခင္တင္) ေရးတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္က ေတးသြား တူတယ္။ သခင္အျဖစ္က ကၽြန္ျဖစ္ရတာ နာလွတယ္လို႕ ဆိုထားတဲ့သီခ်င္းပါ။ အသံေပ်ာ့ၿပီး ဆိုရပါတယ္။ ဂရုဏာ ရသျဖစ္ေအာင္ ေရးထားတာပါ။ ဒီသီခ်င္းႏွစ္ပုဒ္ကို ဓါတ္ျပားသြင္းခြင့္ မရခဲ့ဘူး။

တေယာ၊မယ္ဒိုလင္၊ဘင္ဂ်ိဳတူရိယာ မ်ားကို ဆရာတို႕ နည္းနည္းပါးပါး တီးတတ္ေခါက္တတ္စျပဳတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဆိုေတာ္စိန္ပါတီ ဆိုထားတဲ့ ပါေတာ္မူသီခ်င္းဓါတ္ျပားထြက္လာတယ္။ေရးသူက ဂီတစာဆို ေရႊတိုင္ညႊန္႕ ျဖစ္ပါတယ္။



- ရတနာပံုေနျပည္၊ မင္းဆယ့္တစ္ဆက္ အုပ္စိုးခဲ့သည္။ ေရွးတုန္းကေတာ့ အလြန္သာယာစည္၊ သီေပါရာဇာ နန္းစံခုနစ္ႏွစ္မွာ ျဖစ္ရတဲ့ အေရးကို ေတြးမိပါေတာ့.....သည္။
-ျမန္မာျပည္ ဇတ္လမ္းရႈပ္သမွ်၊ ေရႊကညစ္နဲ႕ေရးကာ စာကိုစီ၊ ရာဇဌာနီ ျမနန္းအယုဇၩမွာ၊ ဧကရာဇ္နဲ႕ ေ၀းတာၾကာေလၿပီ။ တစ္ေထာင္နဲ႕ ႏွစ္ရာေလးဆယ့္ ခုနစ္ခုႏွစ္မွာအတည္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆုတ္ ရွစ္ရက္ေန႕ကိုေတာ့ ၊ မေမ့ႏိုင္ပါၿပီ၊ ယေန႕တိုင္ၾကာရွည္၊ ေရေျမ႕ရွင္ကို ယူငယ္သြားေတာ့၊ လူရွင္အမ်ားတို႕ ေၾကကြဲၾကလို႕၊ ေရနည္းငါးပံုညီ ၊ ေၾသာ္.....သီေပါရာဇာ ပါေတာ္မူရွာၿပီ-
-ကိုယ့္ဘုရင္ ကိုယ့္သခင္ကိုေမွ်ာ္မွန္းရည္။ ယေန႕တိုင္ မေမ့ႏိုင္ပါေတာ့သည္။

ဘုရင္စနစ္ကို လြမ္းဆြတ္တမ္းတေနျခင္းမဟုတ္ ။ မိမိတို႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ၊ မိမိတို႕ လြတ္လပ္ေရး ဆံုးရႈံးသြားရျခင္းအတြက္ ရင္နာရပံုကို ေျပာထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သို႕မွသာ ဆရာတို႕လူငယ္ေတြမွာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ၊ ကိုယ့္လြတ္လပ္ေရး ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ ရင့္က်က္ခိုင္မာလာ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေနာက္(၁) နဂါးနီသီခ်င္း ၊ (၂)ဘိုးဘိုးေအာင္ သီခ်င္းကို ရုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ခင္ေမာင္ရင္က သီဆိုထားတဲ့ ဓာတ္ျပားထြက္လာပါတယ္။ တို႕ဗမာ အစည္းအရံုးရဲ႕ တံဆိပ္အလံျဖစ္တဲ့ “သံုးေရာင္ျခယ္” သီခ်င္းကို ပထမေဒၚၾကည္ေအာင္နဲ႕ ဓါတ္ျပားသြင္းၿပီးထုတ္ေ၀တာမွာ သိပ္မစြံတဲ့အတြက္ စိန္ပါတီနဲ႕ အသံသြင္းၿပီး ထုတ္ေ၀ေတာ့မွ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ျပန္႕ႏွံ႕ေအာင္ျမင္ခဲပါတယ္။

အထက္ပါ သီခ်င္းေတြဟာ ေရာင္းမေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြပါ။ လူေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ရွင္သန္ေနၾကသလဲ ဆိုတာကို ဒီသီခ်င္းေတြနဲ႕ သက္ေသျပလိုက္ျခင္းပါပဲ။ ေရႊတိုင္ညြန္႕နဲ႕ စိန္ပါတီတို႕ဟာ သခင္အသင္းကို ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။အဲဒီအခ်ိန္က ဆရာတို႕ ဆရာတို႕အမ်ားဆံုးဖတ္ခဲ့ရတဲ့ စာကေတာ့ ဆရာႀကီးပီမိုးနင္းရဲ႕ တက္က်မ္းေတြပါပဲ။ ထိပ္ဆံုးသို႕၊ လူတစ္လံုးသူတစ္လံုး၊ ဘ၀တိုက္ပြဲ စတဲ့ စာအုပ္ေတြဟာ အေတြးအျမင္သႆနစာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ တိုးတက္တဲ့ အယူအဆရွိပါတယ္။ လူငယ္ေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကိုျပဳျပင္ေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေခတ္က လူငယ္ေတြဟာ ညီညြတ္ၾကတယ္၊ရိုင္းပင္းၾကတယ္၊ မဟုတ္တာကို မလုပ္ၾကဘူး။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာထိုင္ၿပီး ေလလြင့္မေနဘူး၊ မူးယစ္ေသာက္စားျခင္းလဲ မရွိဘူး။

တစ္ဖက္ကလဲ ေက်ာင္းစာကို တကုတ္ကုတ္က်က္ေနရ၊ တြက္ေနရတာကလဲ ရွိေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဆရာတိုက ၈ တန္း၊ ၉ တန္း၊ ၁၀ တန္းေအာင္ခဲ့ၾကတယ္။ အေနာက္ဥေရာပ တိုက္မွာေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ ဆူပူေနၾကၿပီ။ ဟစ္တလာ လက္စြမ္းျပေနၿပီ။ အေရွ႕အာရွတိုက္မွာေတာ့ ၁၉၄၁ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလမွာ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီးစျပီးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ၁၉၄၂ ခု ဇန္န၀ါရီလဆန္းမွာ နိပြန္စစ္တပ္ေတြဟာ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္တို႕နဲ႕ အတူ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို ၀င္လာၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္ေနျပည္ေတာ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ကိုဖြဲ႕ေတာ့ ဦးေလးသခင္ ထြန္းအုပ္က အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေခါင္းေဆာင္၊ သခင္ေအာင္ဆန္းက စစ္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာ နိပြန္စစ္တပ္မွ ပညာေရးဌာနက ပုဂိၢဳလ္အခ်ိဳ႕နဲ႕ ျမန္မာလူငယ္တို႕ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးၾကၿပီး အေရွ႕အာရွတိုက္ သာတူညီမွ်ေကာင္းစားေရး၀ါဒအတြက္“အာရွလူငယ္” အစည္းအရံုးကို ၁၉၄၂ ခု၊ ဇြန္ ၂၈ ရက္ေန႕မွာ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ဥကၠဌ ကေတာ့ဦးဘဂ်မ္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမကေတာ့ ဓမၼေစတီလမ္း၊ စက္မႈလက္မႈေက်ာင္း ေနရာမွာစခဲ့ပါတယ္။ေနာက္ေတာ့ အမွတ္-၈၊ ကိုယ့္မင္းကိုယ္ခ်င္းလမ္းကို ေျပာင္းေရႊ႕ ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီတုန္းက ရာဇ၀င္ဂုဏ္ထူးနဲ႕ ၀ိဇၨာဘြဲ႕ရတဲ့ ဆရာဘရွင္(ေနာင္-သမိုင္းေကာ္မရွင္က်မ္းျပဳ အရာရွိ)က အာရွလူငယ္မ်ားကို သင္တန္းေပးပါတယ္။ကမၻာ့ရာဇ၀င္၊ ျမန္မာ့ရာဇ၀င္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ေခါင္းေဆာင္ဟူသည္ အဘယ္နည္း စသျဖင့္ အစံုပါပဲ။ အာရွလူငယ္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕မွာ ဆရာဘရွင္ရဲ႕ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို စုေပါင္းၿပီး စာကူးစက္နဲ႕ကူးကာ စာအုပ္ထုတ္ပါတယ္။ တန္ဖိုး ၅ ေဒၚလာ ေပးရပါတယ္။ ဆရာ့ဆီမွာ ခုထိရွိပါေသးတယ္။ အာရွလူငယ္ဟာ ဗလငါးတန္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကို ေဆာင္ရြက္ပါတယ္။ နယ္အဖြဲ႕ခြဲေတြဖြဲ႕ၿပီး ညီညီညြတ္ညြတ္ရွိၾကပါတယ္။ ၁၉၄၂ ခု၊  ၾသဂုတ္လ(၁) ရက္ေန႕မွာ ေဒါက္တာဘေမာ္ေခါင္းေဆာင္တဲ့အစိုးရကို ဖြဲ႕ပါတယ္။ ၁၉၄၃ ခု၊ ၾသဂုတ္လ(၁) ရက္ေန႕မွာ နိပြန္အစိုးရကေပးတဲ့ လြတ္လပ္ေရးကိုရခဲ့ပါတယ္။ ကန္ေတာ္ႀကီးမွာ ကုန္းပြဲေရပြဲေတြ ျပဳလုပ္ၿပီး ေအာင္ပြဲခံ ခဲ့ပါတယ္။

-လြတ္လပ္ၿပီ၊ လြတ္လပ္ၿပီ

ဒို႕ျပည္လြတ္လပ္ၿပီ

ေအာင္သေျပကို ဆြတ္ကာအတည္

ငါတို႕ကိုင္ေဆာင္မည္-

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆရာတို႕လူငယ္ေတြ ေပ်ာ္ခဲပါတယ္။ စစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရးဆိုတာ ဟန္ျပလြတ္လပ္ေရး ပဲေပါ့။အရာရာမွာ စစ္ေအာင္ႏုိင္ေရးကိုသာ အဓိကထားေနရတဲ့ နိပြန္ေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာလဲ မေသခ်ာ မေရရာ ပါဘူး။ ဆရာ့ကို ခင္မင္တဲ့ ဆရာႀကီး တစ္ဦးကေျပာတယ္-

“ဒီမွာ - ကိုရင္ရဲ႕၊ နိပြန္ေတြဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံႀကီးကို တက္ၿပီးသိမ္းႏိုင္ရင္ ဒီစစ္ပြဲမွာသူတို႕ႏိုင္မယ္။ အိႏိၵယျပည္ ႀကီးကိုမသိမ္းႏိုင္ရင္ ဒီစစ္ပြဲမွာ နိပြန္ေတြရႈံးမယ္၊ ၀မ္းထဲမွာထားေနာ္”

တဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ဆန္းမွာပဲ ၿဗိတိသွ်ေလတပ္၊ ၾကည္းတပ္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ထဲကို ထုိးေဖာက္၀င္ေရာက္ လာၾကပါတယ္။ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႕မွာပဲ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးကို ဆင္ႏြဲခဲ့ပါတယ္။ ဒီမွသိထားဖို႕က ဖက္ဆစ္ကိုသာေတာ္လွန္တာျဖစ္တယ္ ။ နိပြန္ (ဂ်ပန္)ကို ေတာ္လွန္တာမဟုတ္ဘူးဆိုတာပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက အာရွလူငယ္ေတြဟာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး မွာ ပါ၀င္ကူညီခဲ့ၾကပါတယ္။ နယ္ေတြကို စည္းရံုးေရးဆင္းၿပီး ျပည္သူေတြနဲ႕အတူ တပ္မေတာ္ကို ကူညီခဲ့ၾကတယ္။

အာရွလူငယ္စည္းရံုးေရးလုပ္ခဲ့စဥ္က အာရွလူငယ္သီခ်င္းမ်ားကို သဟာယဆရာတင္၊ေရႊတိုင္ညႊန္႕၊ဒဂုန္ ဆရာထင္၊ ရန္ႏိုင္စိန္ တို႕က ေရးသားေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ အႏွစ္သာရအရွိဆံုးကေတာ့ ဂီတစာဆို ရန္ႏိုင္စိန္ရဲ႕ သီခ်င္းပါပဲ။ ၾကာရင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာစိုးလို႕ အစအဆံုးေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

အာရွလူငယ္အမွတ္(၆)

-ေနာက္ကိုျပန္မေတြးခ်င္၊ ရာဇ၀င္သာအသစ္ျပင္ေရးေတာ့မယ္၊လြန္ခဲ့တာေတြ....တို႕ျပည္တ၀ွမ္းမွာ....။

၁။   သာတူညီမွ်တဲ့စနစ္ႀကီးကိုသာ တီထြင္ကာရယ္၊ 

ျမန္မာတိုင္း၀ယ္၊၀တၱရားကိုလဲ ထင္ရွားသိေအာင္၊

အာရွလူငယ္အစည္းအရံုးေထာင္လို႕၊ ရင္ေဘာင္ခ်ီကာ ေရွ႕ေဆာင္ျပဳမယ္၊

ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးကို တို႕ကာကြယ္မယ္၊ ၿမိဳ႕ရြာနယ္ပယ္(အကုန္)မက်န္မၾကြင္းရေအာင္၊

ဒုကၡေပါင္းကင္းေစေၾကာင္းနဲ႕ရယ္၊ ေၾသာ္......

ဗံုးေတြမီးေတြသည္အၾကားက၊ ဇမၺဴနယ္တစ္လႊားမွာ၊

တူဘြယ္ရွားတဲ့၊ လူငယ္မ်ားက စြန္႕စားခဲ့ပါတယ္-

- ေနာက္ အနာဂတ္ေခတ္ထဲ၀ယ္၊ေခါင္းေဆာင္အစစ္ေတြျဖစ္မယ္၊

အမ်ားတြက္ကိုသာရည္ရြယ္၊ ဒို႕တစ္ကိုယ္ေကာင္းစိတ္ထားငယ္၊ 

ကိုယ့္တာ၀န္ကို ကိုယ္ပဲထမ္းကာ လမ္းမွန္ေအာင္ ၾကံရြယ္၊ 

အာရွလူငယ္ ေမာင္နဲ႕မယ္(သိတၱိခဲ)၃- ေတြ ဇြဲေကာင္းပါေပတယ္။

၂။   ျမန္မာျပည္တစ္၀ွမ္းမွာ၊ လူတန္းေစ့ပါလို႕၊ 

တစ္မ်ိဳးလံုးပဲ က်ပ္ျပည့္အျမင္က်ယ္ဘြယ္၊ေစတနာ့၀န္ထမ္းကာ ႀကိဳးပမ္းပါလို႕၊

အမ်ားအတြက္ျဖင့္ အားတက္ဖြယ္ကူမယ္၊

ေမာင္မယ္မ်ားေတြ စိတ္ထားခ်င္းညီလို႕အေရးႀကီးရင္ ေသြးစည္းကာကြယ္မယ္၊

လူငယ္သေဘာဟာ အေျပာနဲ႕သာမဟုတ္၊အလုပ္ကျဖင့္ သက္ေသခံပါတယ္။

ေရွ႕ကိုတိုးရင္ ျမန္မာေတြ ဂုဏ္တက္ေတာ့မယ္၊ မေလွ်ာ့တဲ့ဇြဲဟာ ဒို႕အသဲမွာအျမဲစြဲတယ္၊

၀ိုင္းၾကစို႕အေမာင္လူငယ္၊ တိုင္းျပည္အမ်ိဳးသားအတြက္ျဖင့္

ေသခ်င္ေသပေစကြယ္၊ ငုတ္မိသဲတိုင္တရား လက္ကိုင္ထားပါလို႕၊

တရားေသာစရိုက္နဲ႕ ဒို႕အာရွတိုက္လူငယ္၊ 

အေရးႀကံဳရင္ သက္လံုေကာင္းပါေစ၊ ေပါင္းအေဆြ၊

အာရွတိုက္သား တို႕မ်ားညီေစဘြယ္-

-ေနာက္အနာဂတ္.... ဇြဲေကာင္းပါေပတယ္။   ။ 

(ျမန္မာ ၆ ေပါက္မူတည္သံျဖင့္ တီးရသည္)

ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးတုန္းက ဆရာ့အသက္ ၂၂ ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ တို႕တိုင္းျပည္၊ တို႕လူမ်ိဳး၊ တို႕လြတ္လပ္ေရး ဆိုတဲ့စိတ္ေတြ လူငယ္တိုင္းရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ စြဲျမဲေနခဲ့ပါတယ္။ ဆရာရဲ႕ လူငယ္ဘ၀ကို ဒီမွာတြင္ဘဲ ရပ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီ ေခတ္လူငယ္ေတြ အမွန္တရားကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိၾကပါေစ။

သုခမိန္