Saturday, July 9, 2011

စာေရးပ်င္း အႏုပညာ (သို႕) ကၽြန္ေတာ္ စာမေရးရျခင္း အေၾကာင္း

စာဖတ္ႏိုင္ၾကသူမ်ားထဲတြင္ စာေရးသူမ်ားအနည္းငယ္ေတြ႕ရသည္။ သူတို႕ ဘာေၾကာင့္ စာေရးျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ မသိရေပမယ့္ စာေရးသူအနည္းငယ္မွ်သာ စာဖတ္ႏိုင္ၾကသူမ်ားထဲမွ ေပၚထြက္လာျခင္းကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ စာေရးရန္ အတြက္ လံုေလာက္ေသာ အားထုတ္မႈ လုိအပ္သည္ကို သိရွိႏိုင္သည္ျဖစ္သည္။ေရးခ်င္၍ေရးသူ ရွိသလို၊ေရးရန္လိုအပ္၍ ေရးသူမ်ားလည္း ရွိမည္ ျဖစ္သည္။သူတို႕ ေရးလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္က ဖတ္မည္သာ ျဖစ္သည္။ စာေရးသူသည္ စာမ်ားမ်ားဖတ္ရန္ လိုသည္ဟု ဆိုၾကသျဖင့္ စားမ်ားမ်ားဖတ္ထားသူမ်ား စာေရးသင့္သည္ဟု ဆိုလွ်င္ ညီမွ်ျခင္းခ်ၾကည့္၍ မွန္မည္ မဟုတ္ေပ။

စာေရးရန္ လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ား မရွိေသာ္လည္း ေရးခ်င္သူအဖို႕မွာ ေျခေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ အားထုတ္ရွာသည္။ မ်က္စိမျမင္ ေသာ္လည္း ေဖာင္းၾကြ သေကၤတျဖင့္ ေရးၾကျပန္သည္။ စာေရးလိုစိတ္ ျပင္းျပျခင္းကို အံ့ၾသမိသည္။

မိမိစာကို ဖတ္သည္ျဖစ္ေစ ၊ မဖတ္သည္ ျဖစ္ေစ ေန႕စဥ္ေရးသားေနၾကသူမ်ား ရွိၾကေသးသည္။ မေနႏိုင္၍ ပဲ ေရးေရး ၊ ေရးခ်င္၍ပဲ ေရးေရး စာေရးဖို႕ အခ်ိန္ေပးရျခင္း၊ လက္ေခ်ာင္းမ်ားေညာင္းေအာင္ ႏွိပ္စက္ရျခင္းျဖင့္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကသည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕က ဖတ္ရႈေပးျခင္းျဖင့္ ခ်ီးမြမ္းဂုဏ္ျပဳၾကေသးသည္ ဟု ယူဆသည္။

စာေရးရာတြင္လည္း မိမိတို႕ သန္သလို ကဗ်ာ၊ ၀တၱဳ၊ အလကၤာ၊ ရသ၊ ဟာသ၊ အခ်စ္၊စြန္႕စား၊ထူးျခား၊ သိပၸံ စသည္ျဖင့္ ေရးၾကသလို ေဆာင္းပါ၊ အတၳဳပတၱိ၊ ဓမၼ၊ ေၾကာ္ၿငာ မ်ိဳးစံုေသာ ပံုစံျဖင့္ေရးသည္ ကို ေတြ႕ရသည့္အျပင္ ႏို႕တစ္စာ ၊ၿခိမ္းေျခာက္စာ၊ ဆင့္ေခၚစာ၊ ရည္းစားစာကဲ့သုိ႕ေသာ စာမ်ားအျပင္ အေပါ့ အေလသြားရင္း လက္ကိုေနရာမထားတတ္ေသာေၾကာင့္ နံရံတြင္ ဟိုျခစ္ သည္ျခစ္ျဖင့္ အယားေျဖတတ္ေသာ စာေရးသူမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။

အေၾကာင္းအရာကို ျဖစ္ေစ၊ အေတြးအေခၚကို ျဖစ္ေစ၊ သတင္းအခ်က္အလက္ကို ျဖစ္ေစ၊ တင္ျပလိုသည့္ အေၾကာင္းအရာကို ပံုစံမ်ိဳးစံုျဖင့္လည္း ေရးသားတင္ျပတတ္ၾကေသးသည္။ ထိုကဲ့သို႕ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု စာေပါင္းစံုမ်ားကို ေရးဖြဲ႕ပံု ပံုစံမ်ိဳးစံုျဖင့္ ေရးသားေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရေသာ္လည္း ထိုအလုပ္အေပၚ အားက်ေသာ စိတ္ မိမိထံတြင္ ရိုးတိုးရိတ္တိတ္မွ်ပင္ မျဖစ္ခဲ့ေပ။

အေပါင္းအသင္းမ်ားကလည္း စာေရးရန္ တိုက္တြန္းျခင္း မရွိေပ၊ ရွိပါကလည္း အေပါင္းအသင္းကို အားနာ၍ ေရးျဖစ္မည္ မထင္ပါ။ ေရးစရာ အေၾကာင္းအရာမရွိ၍လည္း မဟုတ္ပါ။ ေရးစရာ အဆင္သင့္မရွိ၍ လည္းမဟုတ္ပါ။ အထင္မႀကီး၍လည္း မဟုတ္၊ ၀ါသနာ မပါ၍လည္းမဟုတ္ပါ။ ဘာမွမဟုတ္ရင္လည္း မေရးနဲ႕ေပါ့ဟု ဆိုလွ်င္လည္း မေရးဘဲ ေနမည္သာျဖစ္သည္။ စာေရးရမည္ထက္စာလွ်င္ ပါးစပ္ျဖင့္ေျပာလိုက္ ျခင္းက လိုခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ အခ်က္အလက္ကို အားပါးတရ တင္ျပႏိုင္သည္ဟု ယူဆသည္ကလည္း တစ္ေၾကာင္း၊ စာေရးထားျခင္းသည္ ကာလတစ္ခုအထိ တည္ရွိေနႏိုင္ေသာ သဲလြန္စ အေထာက္အထားကဲ့သို႕ ေျခရာလက္ရာမ်ိဳး မက်န္ခဲ့ေစခ်င္သည္က တစ္ေၾကာင္း။ (မယံုလွ်င္ မိမိတို႕ ရည္းစားစာမ်ားကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္လွ်င္ ေတြ႕ၾကရလိမ့္မည္။) ( မိမိကိုယ္တိုင္ ထိုေျခရာလက္ရာမ်ားကို ယခုထိ မ်က္ႏွာ ပူရဆဲျဖစ္သည္)

အဓိက အခ်က္မွာ စာေရးရမွာကို ပ်င္းလြန္းျခင္းေၾကာင့္ မေရးျခင္းျဖစ္သည္။ အနည္းဆံုး အကၡရာတစ္လံုးကိုပင္ ေလထဲတြင္ “ ၀ ” ျဖစ္ေအာင္ မ၀ိုင္းဘူးေပ။ ငယ္စဥ္ကတည္းက စာေရးလွ်င္ “ သည္ ” တစ္လံုးကို အဆံုးတြင္ ရေအာင္ ကပ္ေရးၿပီး ေနာက္တစ္ေၾကာင္းဆံုးတိုင္း ထိုသည္ ေအာက္မွပင္ တူညီအမွတ္ေလး အျဖစ္ တုတ္ေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္းသာ ဆြဲခဲ့သည္ကို အမွတ္ရမိေသးသည္။ တူေနေသာ ၀ါက်ပါလွ်င္လည္း ထိုအတိုင္းပင္ ၾကက္ေျချပခဲ့ရာ စာေမးပြဲေျဖခ်ိန္တြင္ ဘာသာရပ္တိုင္းလိုလိုကို ျပန္ကူး ခဲ့ရေပါင္းမ်ားလွေပသည္။

မေရးမျဖစ္ ေရးရလွ်င္ေတာင္ သံုးေၾကာင္းထက္ပိုလွ်င္ ပုဒ္မေတာင္ မခ်ခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ပ်င္းခဲ့သည္။ မိဘ ႏွစ္ပါးက ေၾကးနန္းဌာနတြင္ အလုပ္သြင္းေပးမည္ တကဲကဲျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ အက်င့္ကို ေထာပနာ ျပဳခဲ့ဖူးသည္။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က ေျပာဖူးသည္။ မင္း သူမ်ားကို ဆဲခ်င္ရင္ ပါးစပ္နဲ႕ပဲဆဲတဲ့၊ စာေရးၿပီးဆဲၾကည့္ပါလား တစ္သက္လံုးမင္းကို အယုတၱအနတၱေကာင္ဆိုၿပီး လူတိုင္းသိေအာင္ ေလွ်ာက္ျပမွာေပါ့တဲ့။ နမူနာေကာင္းကို မွတ္တတ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္က ထိုအေတြး အေခၚကို မွတ္ယူထားလိုက္သျဖင့္ စာေရးရမွာလည္း ေၾကာက္လာပါသည္။

ခၽြင္းခ်က္အေနျဖင့္ တစ္ခါေတာ့ စာေရးခ်င္စိတ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္ဟု ၀န္ခံပါသည္။ မည္သည္အေၾကာင္းဟု ဆိုရေသာ္.....................

ကၽြန္ေတာ့္ရည္းစား လင္ေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါသြားခ်ိန္ကျဖစ္သည္။ သစ္စိမ္းခ်ိဳးဆိုေတာ့ ထိုအခ်ိန္က ေဒါသ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္မိသည္။ ဒင္းစာေတြကို ျပန္ဖတ္ၿပီး သူ႕အစားေရာ ကိုယ့္အစားပါ ရွက္ၿပီး မီးရႈိ႕ရန္ ၾကံစည္ၿပီးမွ ဒင္းစာေတြ စာမ်က္ႏွာေပၚတင္ၿပီး အရွက္ခြဲလွ်င္ အင္မတန္မွ သင့္ေလ်ာ္မည္ဟု ေတြးမိၿပီး မဂၢဇင္းမ်ားကို ပို႕ေသးသည္။ သို႕ရာတြင္ သူမ်ားရည္းစားစာေပၚတြင္ ညႊန္းစာေလး တစ္ေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္းျဖည့္ၿပီး ပို႕ျခင္းျဖစ္ရာ အယ္ဒီတာတိုင္း ေဒါသထြက္ဖူးခဲသျဖင့္ မည္သည့္ မဂၢဇင္းကိုမွ် မည္သည့္ အေၾကာင္းျဖင့္ပင္ ျဖစ္ေစ ယေန႕တိုင္ ေျခဦးမလွည့္ရဲေတာ့ပါ။

ထိုအခ်ိန္ေလာက္ကပင္ စာတို တစ္ေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္း ေရးခဲ့ဖူးပါသည္။ ေနာင္တြင္လည္း ေရးမည္မဟုတ္ပါ။ စာေရးရမွာ ပ်င္းေသာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာျဖစ္ေစ စာလံုးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေစမည္ မဟုတ္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေျပာခဲ့သလို ပါးစပ္ျဖင့္သာ ဆဲပါမည္။ မၾကားႏိုင္သူမ်ား အဖုိ႕ ကၽြန္ေတာ္သည္ လူေကာင္းျဖစ္ေနမည္သာ ျဖစ္သည္။ စာတစ္ေၾကာင္း ႏွစ္ေၾကာင္း ေၾကာင့္ တစ္သက္လံုးေခၚမေဖာ္ ႏိုင္ေသာ ဘ၀ထက္စာလွ်င္ လံုး၀ စာေရးပ်င္းေသာ၊ လံုး၀ စာမေရးဘူးေသာ ဘ၀က ပို၍ အဆင္ေျပေစ မည္ဟု ထင္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ စာလံုး၀မေရးရျခင္းျဖစ္သည္ဟု အသိေပးလိုက္ရပါသည္

မွတ္ခ်က္ ။ ။ စာမေရးရျခင္း အေၾကာင္းထဲမွာ လက္ေညာင္းတာလည္းပါတယ္။

ၿဂိဳလ္ေကာ္


ဟားခလုတ္ (3) မွ

6 comments:

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

အကိုကေတာ့ လုပ္ၿပီ...:):)

Unknown said...

စာေရးပ်င္းတာကုိ စာတပုဒ္ျဖစ္ေအာင္ေရးထားတာပဲဗ်ာ႔ း)

ေမာင္ဘႀကိဳင္
ေနျပည္ေတာ္မွလာသည္

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

အရမ္းေနမေကာင္း ျဖစ္ေနတယ္။ အားလဲ အရမ္းနဲေနတယ္။ ေဟးးးးးးးးးးးးးး လုိ႔ေတာင္ မေအာ္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀။ း)))

ခင္မင္လ်က္

ညီလင္းသစ္ said...

စာေတြ လိုက္ဖတ္ေနတာကပဲ အေတာ္ေလး အခ်ိန္ေပးေနရၿပီဆိုေတာ့ တခါတေလ အဲဒီလို ပ်င္းေနတာလည္း ခပ္ေကာင္းေကာင္း ပါပဲဗ်ာ...၊ း)

မဒမ္ကိုး said...

အင္းး.စာမေရးခ်င္ရင္လက္ေရးလွေတာ႕ဘူးေလ..
ကြန္ျပဴတာနဲပဲရိုက္လိုက္ေပါ႔..
မပ်င္းပါနဲ႕..စာေတြလိုက္ဖတ္ခ်င္ပါတယ္
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင္႕

မဒမ္ကိုး

ဆူးသစ္ said...

ေရးလြန္းတဲ့အခ်ိန္မွာက်ေတာ့ ဖတ္အားက ျပန္က်ေနျပန္ေရာဗ်။ ေဘာ္ဒါႀကီး ေပ်ာက္ေနလို႔ လုိက္လာတာ။ ေတြ႕မယ့္ေတြ႕ေတာ့ သူစာေရးပ်င္းတာနဲ႕ ေတြ႕ေနပါလား။

Post a Comment

ဒီကေန႕ ဘြဲ႕ရၿပီး မနက္ျဖန္ စာမဖတ္လွ်င္ သန္ဘက္ခါ စာမတတ္ျဖစ္သြားမည္။

စာခ်စ္သူ ေဘာ္ေဘာ္ေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဆက္သြယ္မႈ ဧရိယာ ငယ္ေလးပါ။

တည္ေဆာက္တဲ့ ႏွစ္ ၂၀၀၈။ အသက္သြင္းတယ္ ၂၀၁၀

free counters

ထိပ္ဆံုးသို႕

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More